..๏ หลากร้อยกรองปรากฏและบทเขียน เราพากเพียรฝึกไปพอได้ผล คิดสอดแทรกอุปไมยซ่อนนัยกล ก็มิเคยอับจนกังวลใด แต่ถึงคราวต้องพูดพิสูจน์ถ้อย คำเพียงน้อยแสนเข็ญยากเค้นได้ ประหนึ่งน้ำท่วมปากลำบากใจ ยอมเก็บไว้ชอกช้ำสู้กล้ำกลืน รวดร้าวในอุราเกินกว่าบอก เราจนตรอกจนใจให้ขมขื่น แม้พยายามร่ายความ ณ ยามคืน กลับสะอื้นกระทั่งเช้า..ที่เราเป็น เมื่อปราศคำอธิบายในกำหนด รักทั้งหมดจึงคล้ายเขาไม่เห็น โอ้ !..ตัวเรา ไร้ค่า,ล้า,ลำเค็ญ ขอหลบเร้นพร้อมโทษไม่โอดครวญ ๚ะ๛
1271
14
0
หน้าส่วนตัว
