@@@สายฝนสากกระจายเป็นสายหมอก ลำน้ำธารละลอกเป็นเกียววน สับสนในใจใครเล่าจะหลุดพ้น ด้วยแยบกลกิเลศที่หมองมัว ผิดชอบชั่วดีเราก็ต่างรู้ แต่เพื่ออยู่มีชีวิตจึงคิดชั่ว หาหนทางชีวิตที่พันพัว ไม่พ้นแรงยั้วกิเลศเข้าครอบงำ ด้วยแรงธรรมเข้าค้ำยังไม่พอ เร่งสานต่อความดีมีอุปภัมภ์ อีกไม่นานผลบุญคงช่วยชี้นำ ให้เวรกรรมหมดไปในเบื้องหน้า@@@