ทิพย์โนราห์ พันดาว
เขียนกวีถึงคนที่บนฟ้า......
กับหมู่ดาราเดือนดาว......พราวแสง
วะวูบไหว หวาดหวั่นฝันอ่อนแรง.....
บทเรียนแพงสอนใจจำ....ในค่ำคืน
ก็ยังคงเดียวดายไม่คลายเศร้า.......
ปลอบใจเหงาให้จดจำ....ช้ำสุดฝืน
รอยอดีตร้าวรานผ่าน....วันคืน
คงกล้ำกลืน...เก็บไว้...อยู่ในทรวง
อยากจะถามถึงคนที่บนฟ้า....
อยากร่ำลาก็บอกกัน....ฉันยังห่วง
เธออยู่ไกลเกินก้าว....กว่าดาวดวง
ใจคนห่วงอยู่ตรงนี้ที่.....พสุธา
เขียนกวีถึงคนที่...บนฟ้า
เดือนลับลาไห้หวล....คร่ำครวญหา
เฝ้าแหงนมองดูคน....บนนภา
ได้สบตากับความฝัน....ในวันเดียวดาย
ทิพย์โนราห์ พันดาว
ค
หน้าส่วนตัว
972
0
0
