ขอร้อง...ปล่อยฉัน อยู่ อยู่ก็เงียบงัน ทำไมทำกับฉันขนาดนี้ อ่อนแอมานานเต็มที กับใจว่างเปล่าที่เธอมีให้กัน จะไปเธอก็ไม่ไป อยู่ทรมานใจ ทำร้ายฉัน อดทนกับคนไร้ใจที่แกล้งกัน ให้อยู่กับฝัน และคำรักลวงๆ เธอรัดฉันด้วยคำว่ารัก แต่มันกลับเป็นรักที่สุดขม ทุกๆวัน คือทรมาน และตรอมตรม สุดทน แสนช้ำ กล้ำกลืนน้ำตา มาวันนี้ ขอร้องเธอสักครั้ง ปลดปล่อยฉันจากความรักที่สูญหาย หากทุกวันเธอให้ได้เพียงร่างกาย ก็อย่าเลย อย่าทำร้าย ทำร้ายกัน (ขอร้อง อย่าเลย อย่าทำร้าย ฉันที่รักเธอ..(แต่เธอไม่รัก))