กวีปกรณ์
เมื่อเราชาตก็มาดรอดให้ปลอดภัย
หวังเพียงกายหายใจไม่ดับดิ้น
ร้องเมื่อกริ้วหิวกระยาต้องหากิน
เพื่อชีวินไม่สิ้นลับวิญญาณ
เพียงกำเนิดความตายก็หมายคร่า
ทุกเวลาตามใกล้แม้ไม่ขาน
คอยอยู่ติดชิดใกล้ในทุกกาล
ทุกสถานปานเงาตามเราไป
อันความตายคล้ายประตูอยู่รายรอบ
อาจรอดั่งถามตอบชอบบานไหน
หวังเพียงเราเลือกทางพลางก้าวไป
ชอบประตูบานใดใคร่เลือกเอา
อาจโทษโกรธว่าชะตาโชค
หรือโรค ความประมาทอันขลาดเขลา
มิย้อนคิดพิศดูที่ตัวเรา
มัวแต่เอาสนุกสุขสบาย
ติดอบายขายตัวเมามั่วร่าน
ไม่เกรงปราณวายลับดับสลาย
จนโรคเร้าเศร้าทุกข์สุขมลาย
แล้วฟูมฟายใคร่ครวญหวนเวลา
ดำเนินชีพประมาทขาดระวัง
น้ำตาหลั่งเมื่อ
2711
4
0
หน้าส่วนตัว
