ดอกบัว
ฤารักภิรมย์อยู่เป็นคู่สอง
แนบประคองเคียงข้างบ่ห่างหาย
รักสนิทหอมห่มเพาะบ่มพราย
แววประกายหนึ่งนี้ทวีพลัน
ประหนึ่งรักปักทรวงลงห้วงลึก
ตกผนึกฝังรอยถักร้อยฝัน
เป็นรักอยู่คู่ชื่นทุกคืนวัน
อบอวลขวัญพิลาสมิคลาดคลา
ประพิมพ์พรายคลายคลายได้หมายชิด
เข้าสะกิดใจกายประกายจ้า
แจ่มจรัสฟูเฟื่องประเทืองฟ้า
หล่อหลอมมาซึมซับประดับนัย
ด้วยรำพันรักชื่นทุกคืนค่ำ
มารุมล้ำย้ำรอยใจพลอยไหว
รักภิรมย์ชมชื่นระรื่นใน
หอมห่มให้อกไหวของใครนี้
ฤา คือรักแน่แท้มิแปรผัน
รอยจำนรรจ์พึงอยู่มิรู้หนี
มธุรสหอมหวลอวลฤดี
หวานชีวีอวลอบบรรจบใจ
ฤา คือรักภิรมย์ ผสมจิต
เฝ้าบูชิตรักมั่นมิหวั่นไหว
คอยถ