วฤก
ไม้เมืองสรวงมือสวรรค์ฤๅสรรค์สร้าง
พุ่มพฤกษ์พรางพันไต่ด้วยไม้เถา
สองพฤกษ์ลอดสอดกิ่งดูพริ้งเพรา
สองพฤกษ์เคล้าคลอชิดสนิทกัน
พงพฤกษ์พลอดกอดรัดกระหวัดชู้
ให้อดสูชมไพรใจกระสัน
กระเสียนเสียดเบียดพฤกษ์นึกถึงวัน
กรกอดกันก่ายน้องประคองนวล ฯ
ผ่านเมืองสรวงล่วงสุวรรณภูมิภพ
มิอาจลบเลือนจิตที่คิดหวน
เคยประโลมโฉมเฉลาเร้ารัญจวน
ต้องผันผวนพรากน้องจากห้องไกล
จนถึงกู่พระโกนาว่าจะกู่
ถามพรหมผู้ลิขิตคิดไฉน
จึงเสแสร้งแกล้งทำให้ช้ำใจ
พรากพี่ให้ห่างนวลผู้ควรครอง ฯ
โอ้โพนทรายทรายกลบลบรอยร้าว
เลือนรอยคาวขื่นขมระทมหมอง
แต่รอยรักสลักจิตพี่คิดปอง
มิเพลาพร่องผันเกลื่อนเลือนรอยทราย
ทุ่งกุลาร้องไห้อั
737
1
0
หน้าส่วนตัว
