แก้วประเสริฐ
* เยื้อใยอาลัยถวิล *
เสียงก่อนแจ้วแว่วหานิจจาเอ๋ย
รสที่เคยหอมหวานครั้นถวิล
ล้วนซ่านซึ้งตรึงห้วงเป็นอาจินต์
แทบหมดสิ้นลิดลงคงเหลือรอย
ตะวันรอนอ่อนแสงยังแฝงกลด
แสงทองลดสีสันต์พลันเฉิดฉาย
ประกายแก้วแววฟ้ามาขจาย
ด้วยลวดลายหลากชั้นอนันต์กาล
เคยเสียงแผ่วแว่วคำนึงลึกซึ้งจิต
เหมือนลิขิตจากฟ้ามหาไพศาล
สดซาบซ่านผ่านรสของวันวาน
ยังสะท้านผ่านห้วงช่วงอารมณ์
ค่ำคืนนี้แสงดาวพร่างสว่างฟ้า
อีกบุหลันดั้นเมฆาเข้าสู่สม
ลอยละล่องท้องฟ้าพารื่นรมย์
อีกทั้งลมโชยอ่อนก่อนจากลา
มีแต่เราเฝ้ารำพึงเดียวดาย
แม้ถูกหน่ายก็ยังคงร่ำหา
ยิ่งรอยลึกผนึกซ้อนสู่อุรา
ย
หน้าส่วนตัว
1624
25
0
