แดดเช้า
ขัดเลื่ยมเงาวาววับรับกระจก
สะท้อนสะทกแสงส่องประกายใส
แต่ละกรีดขีดคั่นกลั่นหลอมไฟ
เหลามุมได้จังหวะจะสะท้อน
เหลี่ยมแห่งหินใต้ดินสุดขุดขึ้นมา
ปรารถนาปั้นดาวพริบหวานอ่อน
แข็งดุจเพชรเก็จแก้วแวววับวอน
รุ้งเรียงย้อนระยับรับแววตา
กว่าร้อนไฟเจียระไนใสหยาดแก้ว
กี่มุมแนวแจ่มจำรัสจึงจัดค่า
ค่อยคำนวณทวนกระบวนถ้วนปัญญา
มองรอบด้านหวนหาปัญหามี
จึงได้ดินทรงค่ามาเป็นดาว
เพริศค่าพราวประดับระยับสี
แต่ละใจไหวอ่อนย้อนงามดี
ขัดกี่ทีก็ยังเจ็บเก็บปวดจำ
ใครขัดใจจะขัดเคืองเป็นเรื่องใหญ่
ขัดไม่ได้ดิ้นรนทนบ่นพร่ำ
อาละวาดปรารถนาบ้าระยำ
ไม่ยอมทำตามสิ่งขัดอึดอัดเกิน
จึงมิอาจขัดใจให้เงาวับ
แสงใ
836
5
0
หน้าส่วนตัว
