รัถยา
ฟ้าครวญครืนดังดั่งไห้โหย
ฝนโปรยฝันปรายกลับกลายหวน
ลมเย็นย้อนผันแสนรัญจวน
ดังชวนให้ชมเจ้าลมรัก
เมฆาเคลียคุ้นคลอขุนเขา
ปานเงาปรกปนมนสมัคร
แทนถ้อยร้อยผลิรอพิทักษ์
ปกปักปกป้องให้ครองฟ้า
เจ้าล้อลมบนเวหนกว้าง
ปีกกางกระพือฟ้อนร่อนถลา
อิสระเสรีวิถีพา
อย่าล้าเหินล่องน้องนกน้อย
โผผิน บินไปสู่ปลายฝัน
จงมั่นหมายจิตอย่าคิดถอย
แผ่คลี่ฟ้าคลอไว้รอคอย
เจ้าลอยลงอิงกิ่งรุ้งนอน
ยามล้าอ่อนโรยลงโพยพัก
ซ่อมปักแซมปีกที่ฉีกกร่อน
เงาฟ้า จงแฝงจากแสงร้อน
มีแรงถลาร่อนจนจรเจอ
....เธอเห็นท้องฟ้านั่นไหม
ฉันเก็บเอาไว้ให้เธอ
และจะเป็นเช่นนั้นเสม
หน้าส่วนตัว
888
8
0
