คนกุลา
เคยกระซิบซึ้งคำลำนำรัก
เคยซบตักพักใจในสวนฝัน
เคยชวนชมลมบ่ายปลายตะวัน
กลางแสงจันทร์เจือหม่นเพราะฝนปรอย
เคยชื่นเคล้าคลอเคียงกันเพียงสอง
ตามลำคลองคลื่นนิ่งชมหิ่งห้อย
ในห้วงน้ำยามใจไม่ต้องคอย
เรือล่องลอยเลยหวามทุกยามใจ
น้ำในคลองนองรวมจนท่วมท่า
น้ำที่มาพาฉงนจนสงสัย
น้ำไหลหลากจากถิ่นดินแดนใด
ก่อนรินไหลหลั่งนองท้องนที
เธอตั้งกล้องส่องรับคอยจับภาพ
ยิ้มเอิบอาบอิ่มให้ใจสุขี
ช่วยกันสร้างร่างบทรสกวี
ณ ที่ที่มีเราเข้าใจกัน
มาวันนี้มีบ้างต่างโหยหา
รอเวลากลับมาใหม่เคยได้ฝัน
รอคืนค่ำย้ำเย็นของเพ็ญจันทร์
กลางตะวันนั้นต่างยังคงรอ
ใจมั่นรอขอรอก็เพราะรัก
ใจอยากถักยอมถักเพราะ
1553
7
0
หน้าส่วนตัว
