น้ำตากับท้องฟ้าสีคราม
เจ้า เห็นขี้ แล้วว่า ดีกว่าไส้
เฉือนดวงใจข้าจริงแม่หญิงจ๋า
ถ้า เห็นขี้ ดีจริงไยวิ่งมา
ซบลงบ่าผู้เป็น ไส้ ให้ดูแล
เหมือนกระดี่ได้น้ำทำระริก
เมื่อ ขี้ จิกหัวไล่ไม่แยแส
ต้องร้องไห้เช้าเย็นเป็นขี้แย
ไส้ ทำแผลเรียบร้อยค่อยย่องไป
เที่ยวตามผับ คลับ บาร์ เต้นบ้าคลั่ง
มิเคยฟังมารดาถาม กลับยามไหน
คำถามไม่ยากเลยเฉยทำไม
พูดจริงไปว่า ไม่กลับจากคลับบาร์
เป็นสาวแซ่แร่รวยสวยสะอาด
ก็หมายมาดเหมือนมณีอันมีค่า
แม้นแตกร้าวรานร่อยถอยราคา
จะพลอยพาหอมหายจากกายนาง
เพียงเพื่อนชวนก็ไปไม่เคยยั้ง
แม่เอ่ยรั้งบอก จะไปอย่าได้ขวาง
น้ำนมนั้นยังไม่สิ้นกลิ่นยังจาง
ท
3687
7
0
หน้าส่วนตัว
