จากกันไกล....แสนไกล...... ใจใฝ่ถึง ที่ที่ซึ่ง..... ไกลแดน...... แสนห่วงหา ต้องจากบ้าน.... จากที่รัก หักใจมา สุดขอบฟ้า สุดสายตา ....สุดสายใจ... อยู่คนเดียว เปลี่ยวเปล่า.....ไร้จุดหมาย คนเคียงกาย ที่มี ที่ห่วงใย เป็นเพื่อนใจ ชิดกาย ต้องห่างไกล จากชิดใกล้ มาโดดเดี่ยว ....อยู่เดียวดาย... หัวใจเรา มีเพียงหนึ่ง ตรึงดวงจิต ไม่เคยคิด มีคนอื่น แทนที่หมาย เป็นอย่างนี้ เสมอมา ไม่แคลนคลาย จวบชีพวาย ใจรัก.....มั่นภักดี ยามอยู่ใกล้ พร่ำบอก....ความรู้สึก ในส่วนลึก ของใจ.....ที่ใยดี....