ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ
ข้าพเจ้าขณะนี้เพิ่งกำลังหัดคลาน ข้าพเจ้ายังพูดไม่เป็นแต่คาดว่าอีกไม่นานข้าพเจ้าจะได้หัดพูด ข้าพเจ้าคงได้หัดเดิน ข้าพเจ้าคงได้หัดเขียนหัดอ่านหนังสือ และต้องมีพลาดเป็นแน่แท้ หากข้าพเจ้าไม่ท้อแท้และท้อถอยไปเสียก่อน ข้าพเจ้าคงคลานได้คล่องแคล่ว ข้าพเจ้าคงจะไม่เป็นใบ้พอจะพูดเป็น และข้าพเจ้าคงจะได้เดินอย่างคนปกติหากข้าพเจ้าไม่พิกลพิการไปเสียก่อน ข้าพเจ้าคงเขียนอ่านหนังสือเป็น ก็ข้าพเจ้ายังคงเป็นเพียงแค่เด็กทารกเท่านั้น
นั่นคือการเปรียบเทียบเท่านั้นหาได้เป็นความจริงไม่ ข้าพเจ้าไม่ได้เป็นเด็กทารกที่เพิ่งกำลังหัดคลาน ข้าพเจ้าไม่ใช่เด็กทารกเพิ่งเรียนรู้การพูด
ข้าพเจ้าหาใช่เด็กทารกท