คนกรุงศรี
วสันต์ย่าง พร่างพราย ด้วยสายฝน
ตกลงบน ผืนหล้า พาชุ่มชื่น
พฤกษาพันธ์ พืชไพร ใกล้ตายยืน
กลับพลิกฟื้น ยอดแยก และแตกใบ
เยือกเย็นกาย คลายผ่อน หายร้อนรุ่ม
ค่ำเช้ากลุ่ม เมฆา พาเลื่อนไหล
พัดละลิ่ว ปลิวปน บนฟ้าไกล
มืดคลึ้มไป ทั่วแคว้น ทั้งแผ่นดิน
ทุ่งที่แยก แตกระแหง เมื่อแล้งก่อน
นิ่มนุ่มอ่อน ชุ่มไป ด้วยสายสินธุ์
ชาวไร่นา สดใส ในชีวิน
ทั่วทุกถิ่น เตรียมการ หว่านไถดำ
แลนาไร่ ไกลกว้าง กลางผืนหล้า
สุดสายตา ทุ่งทอง มองชุ่มฉ่ำ
กล้าสดเขียว เกี่ยวก้อย คอยปักดำ
ข้าวตั้งลำ ติดกอ ต้นล้อลม
ลำประโดง โค้งเคี้ยว เลี้ยวสมทบ
ไหลบรรจบ เจ้าพระยา มาผสม
ช่วยชุบเลี้ยง ชาวพารา คราทุกข์ตรม
ประชาร่ม
2030
1
0
หน้าส่วนตัว
