สุรศรี
จากเด็กหญิงบ้านนาในป่าร้าง
จากดอกไม้ข้างทางตามสร้างฝัน
จากบ้านโน้นมาเมืองนี้ผ่านปีวัน
เธอวาดมันในใจไม่เคยเว้น
จากทุ่งนามาสู่เมืองที่เรืองรุ่ง
ด้วยใจมุ่งวาดฝันอันงามเด่น
ฉันต้องมีฉันต้องได้ฉันต้องเป็น
ไม่ไหวเอนแม้ลมแรงแสงแดดร้อน
ถึงยากไร้เงินทองของมีค่า
แต่ใช่ว่าจะสิ้นแรงแม้โรยอ่อน
ยังมีดินให้ปั้นดวงดารากร
มิอาทรมีเวิ้งฟ้าให้วาดรุ้ง
ถึงจะไร้วิชาศึกษาน้อย
แต่ก็ค่อยเรียนไปด้วยใจมุ่ง
ต้องสำเร็จให้ได้หมายผดุง
คอยจรุงรักษาเป็นยาใจ
เธอวาดฝันเขียนฝันด้วยชอล์กขาว
เป็นเรื่องราวความฝันอันสวยใส
ปั้นก้อนดินเป็นดวงดาวพราววิไล
ให้ยิ่งใหญ่ดังฝันห่อนเว้
หน้าส่วนตัว
1636
3
0
