พฤหัส ก็คงเป็นเรานั่นแหละเมื่ออ่านดูแล้ว เพราะด้อยกว่าเขาอื่น
คงจะเขียนต่อไปไม่ได้อีกต้องหลบหลีกเร้นกายให้หายสูญเ้ข้าบ้านกลอนเพียงให้ได้เกื้อกูลฝีมือต่ำใต้ถุนเหมือนเศษบัวแม้แต่เต่าก็ยังต้องถ่มถุยเพื่อนนักลอนฤๅจะคุ้ยขึ้นมากลั้วสมองน้อยเขียนอะไรให้หวั่นกลัวใช่เพียงแค่รูปชั่วงานยังเชยฝีมือ่อนต้องยอมให้ถ่มถุยเผยอหน้ามาคุยถูกเมินเฉยมาหัดเขียนหัดจำทำอย่างเคยไม่รู้เลยเขารังเกียจเดียจฉันทาชำนาญการแทนที่จะสอนสั่งต้องหมดหวังหมดทางจะก้าวหน้าเขียนต่อไปทำให้เอือมระอาขอเวลาทำใจ..สงบงัน
2330
4
0
หน้าส่วนตัว
