(น้ำตาลหวาน)
บนถนนที่ทอดยาวไกล
รู้บ้างไหมอ้างว้างเปล่าเปลี่ยว
ขณะที่ฉันมีเธอเพียงเดียว
เธอกลับเหลียวแลมองบางใคร
ตลอดเวลาฉันมีเพียงเธอ
ฝันละเมอเพียงเธอที่ใฝ่
สายตามิเคยมองผู้ใด
แต่เหตุไฉนไยเธอไม่พอ
ผู้หญิงอย่างฉันรักเธอคนเดียว
แม้ยามเปล่าเปลี่ยวแว่บเดียวไม่ขอ
ตราบชีวิตมีเธอที่รอ
เหตุใดไม่พอยังเคล้าคลออีกคน
เชื่อใจเธอมาตลอด
เธอกลับหยอดมีรักหลายหน
เจ็บแล้วไยฝืนใจอดทน
เกินกว่าเกินคนฉันก็คนเหมือนเธอ
ครั้งเดียวนั้นก็เกินพอ
หากเชื่อเธอต่อกี่ครั้งรั้งรออาจเซ่อ
เจ็บแล้วจำช้ำดีกว่าหลงละเมอ
ขอให้เธอจดจำใส่ใจ
ผู้หญิงอย่างฉันรักนั้นเพียงคน
มีเธอสุขล้นจะดิ้นรนไปไย
หากแต่เธอไม่พอฉันขอห่า
3550
23
0
หน้าส่วนตัว
