เรไร
สุริยัน สดับลง ตรงขอบฟ้า
ผืนนภา ส้มแดง แสงอ่อนอ่อน
ผ่านยอดไม้ กางกั้น ตะวันรอน
หมู่นกจร บินกลับ แลลับตา
กระท่อมน้อย ยามเย็น เห็นตะวัน
ยอแสงพลัน ลบหาย ที่ปลายฟ้า
หาท่อนไม้ ก่อไฟปรุง หุงข้าวปลา
ที่เหนื่อยล้า โรยลา มาสู่เรือน
หยิบสุรา ยาดองตั้ง ที่ข้างฝา
ตองพันยา มวนสูบ สูดแม้นเหมือน
มะยมจิ้ม เปรี้ยวลิ้น ลืมวันเดือน
ทำแชเชือน ชมชิม ลิ้มเมรัย
ค่อยละเลียด เจียดริน ลิ้นรู้รส
อยากลืมหมด บทที่จิต พิสมัย
ละเลียดซ้ำ หลายจอก บอกอาลัย
สุดฤทัย เรื่องเก่า ข้าเฝ้าครวญ
จิตใจหวั่น พรั่นพรึง คิดถึงเจ้า
ลืมรสเหล้า จากเจ้าจึง คนึงหวน
ตะวันล้า ลงลับ ดับรัญจวน
ให้แปรปรวน ปลื้มปลาบ ถ
883
9
0
หน้าส่วนตัว
