ช่ออักษราลี
๑. หอมหยาดแก้วแผ่วหล้าร่วงมาหอม
ระรินล้อมภูมิโลกโศลกเถลิง
ระบายเมฆเสกฟ้ามาดำเกิง
ต้น-สำเริงก่อดอกน้อยสร้อยสุมาลย์
๒. ลาเทวีจันทรา..อุษาสาง
เพชรน้ำค้างในรอยดาวพราววิศาล
พระอาทิตย์ชักรถคคนานต์
แผ่รัศมิ์ผ่านปลายฟ้ามารำไร
๓. วรรษวัสสานฤดูพรูพื้นหล้า
ก่อกำเนิดทิพย์ธาราอุดมใส
เป็นภักษาสุธารสหยดตฤณไพร
ปลุกชีพให้ปวงสัตว์ชัฏเงยงาม
๔. เหลืองอร่ามนาทองมองละลิบ
หอมข้าวทิพย์สุธาสินีศรีสยาม
จรุงค่าชาวนาไทยในนิยาม
ศรัทธาไทยศรัทธางามตามความคิด
๕. จุดประทีปโคมดวงห้วงนที
แม่วารีไสวไหลสฤต
ลอยบูชาวารีมิ่งชีวิต
งามวิจิตรกระทงไทยไหวอุบล
๖. จินตภาพอาบความคิด