ยามดึก..เย็นเยียบเงียบสงัด จิตกระหวัดหวนรำพึงถึงความหลัง หยดน้ำตาหลั่งรินใจพินท์พัง เธอ..ที่หวังเป็นเพื่อนใจไม่คืนมา ยามเช้า..พราวแสงระวีส่อง สกุณาเริงร้องกู่คู่หรรษา สายธารคราคร่ำอยู่ด้วยหมู่ปลา คลื่นโถมฝั่งธาราอยู่ครามครัน เสียงนกน้อย..แสงเดือนดาว..พราวให้เห็น สายลมเย็นธาราหลั่งดั่งเพื่อนฉัน ใช่จะแทนเทียบเท่าคู่อยู่นิรันดร์ เธอ...เท่านั้นที่ต้องเป็นเช่น "เพื่อนใจ"
1002
0
0
หน้าส่วนตัว
