คำรามลั่น ดังกลอง เสียงก้องโลก เมฆสีโศก ลอย วน บนยอดเขา ลมกรรโชก สลับ กับผ่อนเบา คล้ายกับเร้า น้ำใสใส ให้โปรยปราย ผะผะแผ่ว มาแล้ว เปียกแนวหญ้า หยาดน้ำฟ้า โอนเอน หยดเป็นสาย ดอกฝุ่นแตก กลีบพลิ้ว ปลิวกระจาย กรุ่นกลิ่นอาย ไอดิน ประทิ่นป่า สงสารใจ จริงเอย มิเคยนิ่ง เฝ้าประวิง วุ่นวน จนอุษา กลีบดอกฝน หล่นร่วง จากดวงตา สุดจะหา ถ้อยรำพึง ฝากถึงเธอ
700
4
0
หน้าส่วนตัว
