เงียบเงียบณ คืนหนึ่ง ขณะซึ่งระทมเศร้า ช่องว่างระหว่างเรา ปะทะเงาบ่ลืมเลือน ภาพเธอละเมอหา ลลนาเสมอเหมือน ตอกซ้ำขย้ำเตือน สติเฟื่อนมิร้างลา๚ อกร้าวอุราเหงา อุระอ้าวเขม่าหนา กังวลสะสมมา วนิดาระเริงไกล เธอเล่าบ่รู้เลย ฤบ่เผยบ่สงสัย ว่ารักสลักใน สละได้มิใคร่ครวญ๚ รักเธอมิแปรเปลี่ยน จะแวะเวียนฤ คิดหวน ใตร่ตรองและทบทวน นยะล้วนฤหลอกกัน ตรึกตรองประคองให้ หฤทัยริอาจฝัน ทุกถ้อยวลีนั้น ระยะวันเฉลยเอง ๚ะ๛
1209
4
0
หน้าส่วนตัว
