ไม่รู้ว่าจะใช้คำใดมาอธิบาย ความรู้สึกที่สูญหายไร้เธอเคียงข้าง ตกอยู่ในความมืดมองไม่เห็นหนทาง ทุกทีที่ก้าวย่างก็เหมือนทุกอย่างน่ากลัว เหมือนในโลกมีเพียงฉันคนเดียว ยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวท่ามกลางความมืดสลัว อยู่ในช่วงของคนหน้ามืดตามัว ไม่นานจะเอาชนะความกลัวด้วยตัวเอง