ลักษมณ์
ดวงใจสถิตห้วง...............มัฆวาน
ชีวิตและวิญญาณ............ย่อมรู้
ผ่านพ้นเภทภัยพาล........ฟันฝ่า
เคยร่วมเคยต่อสู้............เฉกผู้ธรรมดา
ดวงใจอันปลดเปลื้อง.......ชีวี
ยิ่งมืดก็ยิ่งมี.....................สติกล้า
ใช่ห่างใช่หลีกหนี............ไปอื่น
พันธุ์พฤกษ์จึงบานท้า......หยัดสู้อธรรม
จึงเสียงนกหวีดสุดท้าย
26 ส.ค. 2551 7 โมงเช้า
มุม มืดมีดอกไม้ บานไสวในพฤษภา
มุมเมืองที่ทรมา จึงประจักษ์สลักศรี
ศักดิ์ศรีที่สล้าง สู้เพื่อสร้างทางเสรี
ยิ่งมืดก็ยิ่งมี ไม้พันธุ์กล้า บานท้าทาย
ยิ่งมืดก็ยิ่งมี ไม้พันธุ์กล้า บานท้าทาย
บทกวีจาก จิระนันท์ พิตรปรีชา มอบแด่พี่น้องพันธมิตรฯ
13
0
0
หน้าส่วนตัว
