ผู้หญิงสีม่วง
เธอมีฉันในชีวิต..ในวันที่คิดว่าโดดเดี่ยว
ใจเธอเพียงเศษเสี้ยว..แลกทั้งใจหนึ่งเดียวของฉัน
จนวันที่เธอรู้สึกว่า..ฉันไม่มีค่าความสำคัญ
จึงถอนใจเสี้ยวหนึ่งนั้น..ปล่อยลืมฉันอย่างเลือดเย็น
ระหว่างเราความสัมพันธ์..จึงเหมือนควันที่เบาโหวง
ฉันคว้าได้แต่ความเปล่าโล่ง..ไม่มีอะไรให้มองเห็น
ไม่พบตำแหน่งที่อยู่..ไม่รู้สถานะที่เป็น
เธอให้ความผูกพันอย่างซ่อนเร้น..เช่นเพียงเงา
ตัวตนของฉัน..คงไม่ต่างกับควันที่ไร้ค่า
เป็นเพียงคนที่ผ่านมา..ในเวลาที่เธอเหงา
เธอจึงคว้าเอาไว้ใช้..แค่เพียงพอให้บรรเทา
แล้วความสัมพันธ์อันบางเบา..คงสลายตัวจนว่างเปล่า..สักวัน
.......................................