กวีปกรณ์
ศพอักษรนอนเกลื่อนเฝื่อนอารมณ์
ถ้อยขยะสวะสังคมโสมมจริต
นิยมสร้างร่างคำมิยั้งคิด
คงเพราะจิตผิดแผกชอบแดกดัน
นำอักษรรอนค่าวาจาสัตย์
เรียงบรรทัดคัดสวยงาม...ช่างน่าขัน
คิดว่าเพราะเสนาะโสตหรือไรกัน
หยิบภาษามาบั่นให้บรรลัย
วรรณศิลป์วิ่นขาดเพราะสาดโคลน
คำหยาบโลนโถมทับจับวางใส่
เพื่อสนองรองอารมณ์ให้สมใจ
ด้วยหทัยไร้คิดจิตสำนึก
คำประพันธ์นั้นพล่อยและด้อยค่า
เพราะประดาวาจาห่วยช่วยตรองตรึก
เพียงหัวใจใฝ่ลำพองคะนองคึก
บทร้อยกรองหมองสึกระลึกด้วย
ศิลปะจะสร้างสรรค์งามบรรเจิด
เพราะกำเนิดเกิดจากใจใสสดสวย
บริสุทธิ์สุจริตจิตอำนวย
ไม่หวังร้ายหมายใครม้วยด้วยอักษรา
กรุณาอย่าใช้ไว้ป้ายสี
ใ
1786
7
0
หน้าส่วนตัว
