ชมอักษร
คนที่เคยกอดหมอนนอนหนาวสั่น
ทุกคืนวันอยู่กับความสับสน
มีชีวิตเคว้งคว้างอย่างจำทน
ไร้ซึ่งคนคอยถนอมกล่อมนิทรา
ปราศจากชื่อใครให้พร่ำถึง
ห้วงคำนึงว่างเปล่าเฝ้าโหยหา
ซ้ำยังขาดเงาใครในแววตา
สื่อแทนค่าความหมายสานสายใย
หวังมีมืออุ่นหนามาสัมผัส
แขนกระหวัดกอดเกี่ยวดั่งเกลียวไหม
กี่คืนผ่านนานแล้วไร้แววใคร
เหตุอันใดได้แต่พล่ามเพียรถามจันทร์
คิดว่าหวังทั้งปวงคงล่วงผ่าน
ชินกับการเหว่ว้าไม่กล้าฝัน
จนเมื่อเธออยู่ตรงหน้าสบตากัน
รู้ได้พลันความหวานเริ่มหว่านมา
คำว่า รัก ของเธอเสมอเหมือน
แสงของเดือนส่องสว่างทางทั่วหล้า
จากคนที่ใช้ชีวิตเหมือนปิดตา
ก็เจิดจ้าด้วยแสงแห่งรักเธอ
ความห่ว
2003
16
0
หน้าส่วนตัว
