..๏ เพราะอยากลืมเรื่องราวในคราวก่อน ความทรงจำทุกตอนมิย้อนหวน แต่เธอกลับถามไถ่ให้ทบทวน มันสมควรสำคัญไหมใคร่ถามคืน แม้นสาหัสเจียนตายหัวใจเจ็บ ยังขอเก็บความหลังครั้งขมขื่น ไฟรักมอดสลายกลายฟอนฟืน ข่มสะอื้นต้องอดทนมิบ่นคำ ซ่อนหัวใจร้องไห้ใครจักรู้ น้ำตาพรูยังยิ้มรื่นขมขื่นขำ ทุกข์มากมายบอกมิได้ใครกระทำ ความชอกช้ำรู้เพียงเราเศร้าเพราะใคร ถึงเธอจะวนเวียนเขียนกลอนถาม เรามิอาจตอบความตามสงสัย เรื่องบางอย่างยากเล่าจงเข้าใจ ขอเก็บไว้เป็นความลับชั่วกัปกัลป์ ๚ะ๛