สุริยันต์ จันทราทิตย์
ดาวจะดับลับล่วงจากห้วงหาว
ประกายพราวพริบแสงแห่งแดนสรวง
เคยสุกใสส่องสว่างกระจ่างดวง
รอนแสงช่วงรานแสงโชติโลดแสงซา
จุดตัวเองลุกไหม้ในเวหน
ธุลีเลื่อนเกลื่อนกล่นบนเวหา
จบชีวิตปิดฉากช่วงดวงดารา
เหลือแค่ค่าเศษหินดินกรวดทราย
เธอคือดาวพราวช่วงในห้วงฝัน
ประกายอันงดงามเปี่ยมความหมาย
ส่องสว่างกลางใจผู้อยู่เดียวดาย
ให้คืนช้ำกล้ำกรายมลายลา
เป็นดวงดาวประดับใจให้คนโศก
ที่แบกโลกทั้งโลกไว้บนบ่า
เลี้ยงความหวังยังชีพชื่นคืนกลับมา
เติมชีวาต่อชีวิตฟื้นจิตใจ
แต่ดาวกลับแผดใจเป็นไฟร้อน
ลอยวนว่อนระเริงในเพลิงไหม้
เล้าลามเลียโลมล้อใครต่อใคร
จนแสงใสโรยรอนอ่อนกำลัง
เธอจึ
หน้าส่วนตัว
1951
9
0
