16 ตุลาคม 2547 17:01 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
บ.:ว่าวธนูเป็นแบบไหน
ก.พ.: ข้างบนไงน้องทูลหัว
บ.: นี่พี่วาดให้บัว
ก.พ.: ชัวร์แล้วแก้วตา
---------------------------------
ตื๊อตึ่ง ตื๊อตือ ตื๊อตึ่ง
ว่าวธนูตัวหนึ่งปลอบคนฝัน
ว่ายามใจเจ็บหน่วงกับห้วงวัน
เสียงธนูว่าวพลันปลอบโยนใจ
---------------------------------
16 ตุลาคม 2547 07:35 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
บางคราว..คนเราขาดความใยดี
บางที..ไมตรีก็แร้นแค้น
บางทาง..แม้เคยเทียวกลับเปลี่ยวแทน
บางคน..หยันเหมือนแม้นมิเคยคบ
จึงบางทีต้องผูกโยงบางเยื่อใย
กับบางสิ่งที่หัวใจพอบรรจบ
ท่องบางทางในรางรุ่งระค่ำพลบ
อาจบางทีสุขประสบประสามิตร
15 ตุลาคม 2547 16:26 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ตื๊อตึ่ง ตื๊อตือ ตื๊อตึ่ง
ว่าวธนูตัวหนึ่งกล่อมคืนหนาว
กล่อมเด็กน้อยกับผู้ใหญ่ ใต้เงาดาว
ให้หลับไหลลืมเรื่องราวที่กลุ้มรุม
ตื๊อตึ่ง ตื๊อตือ ตื๊อตึ่ง
ว่าวธนูตัวหนึ่งก่อนสุขุม
ส่ายป่านสั้นครั่นคร้ามยามลมรุม
ส่ายหัวปักลงสุมทุมสะเทิ้นสะท้าน
ตื๊อตึ่ง ตื๊อตือ ตื๊อตึ่ง
ว่าธนูตัวหนึ่งได้เหิงหาญ
ลิ่วขึ้นสู่ลมบนทะยานชาญ
กล่อมถ้วนราตรีกาลสายป่านยาว
สายป่านสั้นก็ครั่นคร้ามท้อความเหนื่อย
หน่ายความเฉื่อยแต่จำปล่อยหงอยและหาว
สิ้นสายป่านก็สุดเอื้อมขึ้นเชื่อมดาว
ทิ้งไว้เพียงเรื่องราวชวนร้าวล้า
ตื๊อตึ่ง ตื๊อตือ ตื๊อตึ่ง
ว่าวธนูตัวหนึ่งแสวงหา
วิถีตนบนถนนกาลเวลา
หมายกล่อมแคว้นอันเหว่ว้าข้ามราตรี
15 ตุลาคม 2547 08:57 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
เขาแต่งงานกันไปตอนปลายปี
รักเอยเริ่มก่อหนี้ไว้รอบด้าน
ชีวิตคู่เร่งวิกฤติพิสดาร
ความฉ่ำหวานกลายเป็นแล้งคลางแคลงใจ
ตอนกินเลี้ยงคำอวยพรบรรเจิดบรรจบ
จงประสบความสุขและสดใส
จบงานเลี้ยงไม่ทันนานหวานเปลี่ยนไป
ดูไม่ทันเริ่มอะไรใยเอวัง
เริ่มทะเลาะเบาะแว้งระแวงวุ่น
ไม่เป็นเรื่องก็เคืองขุ่นความหนหลัง
คนอื่นดีมีศรีศักดิ์มากสตังค์
ส่วนคุณด้อยคอยรั้งฉันเตี้ยลง ..
หนักกว่านั้น เริ่มปันใจไปทางอื่น
ชีวิตรักล้มครืนเป็นคลื่นผง
เมื่อสองคนต่างมีใจไม่มั่นคง
ละครรักก็จบลงตรงต่างเดิน
ลูกที่เพิ่งลืมตามาดูโลก
หรือต้องเตรียมรับโศกน่าสรรเสริญ
เติบโตไปคงวุ่นวายใจเหลือเกิน
ยามเผชิญชะตากรรมตามลำพัง
แสวงหาความรักอาจไม่พบ
มองเห็นเพียงจุดจบอันบ้าคลั่ง
คนรอบข้างต่างหวั่นวันปืนดัง
เสียงปืนปังก็หวั่นใจไปทุกคน
เขาแต่งงานกันไปตอนปลายปี
ชีวิตเริ่มติดหนี้ที่ตอนต้น
ละครรักเรื่องล่าเชิญมายล
เรื่องนี้คนมากมายหมายแสดง .
14 ตุลาคม 2547 04:08 น.
ก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
ผมตื่นขึ้นมาเพราะความหนาวและความหิว
ถ้านอนต่อกลัวปลิดปลิวและเป็นอื่น
ไม่รู้เป็นไรเป็นเช่นนี้นี่อีกคืน
มานั่งคิดออกขื่นขื่นในห้วงครวญ
นึกอยากร้องเพลงขึ้นดื้อดื้อ
คิดไม่ออกหัวมันตื้อใจมันป่วน
เพลงที่นึกไม่ออกขำไม่สำรวล
สำนึกหนึ่งมันชวนให้ครุ่นไป
-------------------------------------
คิดถึงเธอ...ประชาธิปไตย
ประชาชนมีสุขดีอยู่หรือหือ
เราแบกและเราถือสิ่งไหน
เรี่ยวแรงของเราถอยแหละถม
เราพากันนิยมอะไร
เงียบเฉยต่อคำหยันแสยง
ประชาธิปไตยสิ้นแรงลงไป
เหลือแต่การเลือกตั้ง
ประชาชนโดนดันหลังเข้าไป
ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ ฮือ
เสร็จแล้วก็โดนถีบออกมา
ในนามที่อ้างว่าอะไร
ฮือ.....คิดถึงเธอ
คิดถึงเธอ..
คิดถึงอยู่เสมอ
ประชาธิปไตย
ฯ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟก่อพงษ์ พงษพรชาญวิชช์
หน้าส่วนตัว
1483
