24 พฤษภาคม 2554 13:10 น.

ฝากฝน

คนกุลา

๐ สายฝนโปรยจากฟ้า โลมดิน
ราวพร่างพรมจากอินทร์ หลั่งหล้า
ปานชลชื่นโรยริน รดสู่ หทัยนา
โชลมปลอบใจสุดล้า กลับให้สุขเขษม

๐ สายฝนหล่นจากฟ้า
โลมแหล่งหล้าทั่วธานินทร์
ไหลหลั่งฝั่งวารินทร์
ปลุกผืนดินฉ่ำชื่นบาน

๐ ราวพรจากอินทร์องค์
ประพรมสรงโลกตระการ
พลิกแล้งแห้งเนิ่นนาน
แสนสดใสให้ชุ่มเย็น

๐ ปวงสัตว์ทวิชาติ
จตุบาทเคยรำเค็ญ
ร่ำลาครายากเข็ญ
ยามร้อนร้ายกลายผ่านไป

๐ ฝนเอยเมื่อหลั่งมา
ฉ่ำใจข้าฯจากแดนไกล
ขอฝากห่วงห้วงใจ
ถึงคนไกลในคำนึง

๐ หวังนุชจงสุดสุข
นิราศทุกข์คอยรัดรึง
ส่งหทัยใฝ่รำพึง
ว่าภักดิ์นางมิจางคลาย..ฯ

๐ ฝนเอยฝากพจน์ข้าฯ คืนไป
หมายส่งจากดวงใจ ภักดิ์นั้น
สายลมช่วยนำหทัย แทนข่าว อ้ายนา
เพราะพี่ก็สุดกลั้น ชอกช้ำถวิลถึง

.................................... คน กุลา

2134

love

comment

21 มีนาคม 2554 18:41 น.

อ้อมแขน..แดนดอกคูณ...

คนกุลา

๐ เป็นรวงราวพราวเหลืองงามเรืองเรื่อ
เด่นดอกเหนือรายทางอย่างในฝัน
รับหน้าแล้งแต่งเรียงคลอเคียงกัน
สีหวานนั้นรอใครจะได้เยือน

๐ เด่นดอกย้อยระย้าท้าลมหนาว
แดดพร่างพราวคราวทาบอาบเสมือน
จะโอบอุ้มชุ่มหทัยให้คืนเรือน
นับปีเดือนงามขำจากลำเนา

๐ ล่วงหน้าหนาวเข้าแล้งน้ำแห้งขอด
ไม้เริ่มถอดใบแดงแห้งเหี่ยวเฉา
ดอกงามงดสดใสในฟ้าเทา
ปานบอกเล่าบ้านนายังท่าคอย

๐ คอยอยู่ด้วยหัวใจที่ไม่ท้อ
คูณหรือรอเหลืองเลื่อมให้เอื้อมสอย
เบ่งดอกบานหวานไหวในลมลอย
ที่ทะยอยแต่งแต้มแซมบรรจง

๐ จะอุ่นใจใสล้ำคำเคยสอน
ลบอาวรณ์ใจหวังงดังประสงค์
ดับอาดูรครองใจใสซื่อตรง
วันคืนวงอ้อมแขนแดนดอกคูณ

....................

คนกุลา

คิดถึงดอกคูณบานลาลมหนาว และต้อนรับ
หน้าร้อนและคราคราวที่ลูกหลานชาวบ้านทุ่ง
จากแดนอีสานที่มาทำงาน และตั้งหลักปักฐาน
ในเมืองกรุง จะคืนเรือนสู่อ้อมแขนแดนดอกคูณ
เมื่อวันสงกรานต์ เดือนเมษายนวนกลับมาอีกคราว

3742

love

comment

15 มกราคม 2554 10:48 น.

เฒ่าทะเล

คนกุลา


๐ เตรียมเครื่องมือหาปลาพาเรือออก
คลื่นกระฉอกแตกร่องเป็นฟองขาว
ไปสู่ท้องน้ำกว้างความหวังพราว
เสน่ห์คาวทะเลเข้มเต็มหัวใจ

... ๐ เสียงเครื่องดังฟังดูรู้แห่งหน
น้ำลึกล้นผันแปรมาแต่ไหน
แหล่งที่ปลาชุกชุมลุ่มน้ำใด
มุ่งหน้าไปแสวงหาแสนช้านาน

๐ กี่ลำเรือหาปลาที่มาเปลี่ยน
ทะเลเวียนศอกคืบได้สืบสาน
คอยขึ้นฝั่งตั้งใจไว้แสนนาน
ตีนสะพานคว้าสมอทอดรอคอย

๐ ตั้งแต่ยังรุ่นกระทงคงได้รู้
จากรุ่นปู่-พ่อ-ตาหาใช้สอย
ฝ่าผืนลมห่มฟ้ามาเลื่อนลอย
หวังคนคอยยขึ้นฝั่งดังหมายจินต์

๐ เรือก็เก่าคนก็แก่แต่ใจสู้
ระลึกรู้เมื่อหวังยังไม่สิ้น
เรื่องคนเฒ่าเล่ากี่หนได้ยล-ยิน
การหากินมิเปลืองทรัพย์เนืองนอง

๐ เมื่อลูกหลานเขาไปไม่คืนกลับ
ผู้เฒ่านับวันล้าพาหม่นหมอง
ในวันที่สายตาพร่ามัวมอง
ก็คงต้องทิ้งลายชายชาวเล

๐ วันนี้ออกหาปลาแม้ฟ้าเหลือง
อุกาเรืองมิพรั่นใจหันเห
ท่ามคลื่นลมห่มคลั่งฝั่งทะเล
จึงร่อนเร่แรมทางอย่างเดียวดาย

๐ ปานท้าทายชะตาวันฟ้าครึ้ม
เมฆทึบทึมดั่งว่าหาความหมาย
ท่ามทะเลที่เห็นความเป็นตาย
พิสูจน์คล้ายบ่งบอกก่อนออกเรือ

๐ เมื่อฝนซาฟ้าสางในรางรุ่ง
ทุกท้องคุ้งลมสงบซบหาดเหนือ
ซากเรือแตกแปลกใหม่ใกล้กงเรือ
คือเศษเสื้อเก่าเก่าเฒ่าทะเล

.....................

คนกุลา

ในเหมันต์