21 มกราคม 2549 08:18 น.

เป็นได้แค่นี้

ทัดหทัย

แค่สะพานผุพังเชื่อมฝั่งฝัน
ที่เธอนั้นหยุดยืนในคืนเหงา
รอจนความเหนื่อยอ่อนผ่อนทุเลา
ก็ย่างเท้าจากไปไม่เหลียวแล

คือเส้นทางที่เผอิญต้องเดินผ่าน
จึงป่วยการคอยเธอเผลอแยแส
กับรอยเท้าจางจางกลางดวงแด
คงอยู่แค่เพียงวันฉันสิ้นใจ

อย่างสะพานเก่าเก่าเฝ้ารอเก้อ
เผื่อว่าเธอย้อนมาเวลาไหน
บางทีความทรงจำอันรำไร
อาจบอกให้เธอหยุดตรงจุดเดิม
				
8 มกราคม 2549 11:49 น.

คำวอนของไม้ขีดไฟ

ทัดหทัย

ฉันเป็นเศษไม้ซีกกระผีกริ้น
ที่ชาชินการต้องถูกมองข้าม
รออวดไฟอวดฝันอันงดงาม
หนึ่งวาบวามของชีวิตอุทิศตน

เผื่อประกายที่ก่อสานต่อเนื่อง
จะรุ่งเรืองโรจน์แรงสักแห่งหน
เมื่อแสงเทียนส่องทางกลางมืดมน
คงมีคนหวนคิดสะกิดใจ

เธอคือโคมที่อาจเคยขาดแสง
โลกกลั่นแกล้งคราวก่อนจนอ่อนไหว
ผ่านทุกข์ท้อรันทดเลยหมดไฟ
ซุกซ่อนในมุมอับหลืบลับเร้น

ไม้ขีดไฟก้านนี้ยอมพลีชีพ
จุดประทีปแห่งรักขะมักเขม้น
ทุ่มศรัทธาทั้งใจไม่เบี่ยงเบน
ให้เธอเด่นเพียงดาวพร่างพราวตา

ฉันก็เหมือนไม้ขีดไฟที่ใช้แล้ว
เพื่อเธอคือโคมแก้วเพริศแพรวจ้า
หากสมเพชเศษไม้ไร้ราคา	
ช่วยย้อนมาเผาให้ไหม้เป็นจุณ

				
16 ธันวาคม 2548 12:24 น.

เรื่องของตุ๊กตา 2 ตัวนั้น

ทัดหทัย

กระต่ายตัวอ้วน.............ขาวนวลขนนุ่ม
น่ากอดน่ากุม................น่าอุ้มประคอง

มะรุมะชิ.....................แก้มปริแก้มป่อง
หัวใจคับพอง.................ตระกองกอดนอน

ตุ๊กตาตัวป่วน.................ช่างกวนช่างอ้อน
ชอบแกล้งชอบงอน.........เว้าวอนวุ่นวาย

เออหนอคราวนี้.............กลับดีเหลือหลาย
หลับพริ้มยิ้มพราย..........ข้างกายตลอดคืน
				
13 ธันวาคม 2548 08:51 น.

จดหมายถึงเธอ

ทัดหทัย

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ที่รักจ๋า....
เมื่อเห็นคราบน้ำตาอย่าสงสัย
จดหมายนี้เขียนตอนสะท้อนใจ
จนร้องไห้ออกมาบ้างบางนาที

เส้นอักษรคล้ายสื่อว่ามือสั่น
เพราะเขียนมันโดยคนทุกข์ล้นปรี่
เก็บกดกับการไร้เธอไยดี
บนก้าวที่เดียวดายปลายโลกลวง

ลายมือเปลี่ยนแผกไปในบรรทัด
เพราะความคิดติดขัดเป็นช่วงช่วง
เธอคงลืมความหลังแล้วทั้งปวง
จึงไม่ห่วงคนกำลังซังกะตาย

ข้อความอาจวกวนสับสนบ้าง
เพราะระหว่างเขียนไปหัวใจสลาย..
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
จากส่วนหนึ่งของคำพร่ำระบาย
ในจดหมายที่พบ....ข้างศพนั้น				
11 ธันวาคม 2548 12:12 น.

ในกำมือ

ทัดหทัย

ในกำมือเธอมีชีวิตฉัน
หวังเธอนั้นเมตตาอย่าทิ้งขว้าง
ถ้าขาดเธอฉันคงเหมือนหลงทาง
ขวัญคงคว้างถึงขนาดต้องขาดใจ

ในกำมือเธอมีชีวิตฉัน
ค่าของมันตอนนี้มีพอไหม
เพื่อแลกกับการเอื้อเศษเยื่อใย
อย่าปล่อยให้ต้องจมความตรมตรอม

ในกำมือเธอมีชีวิตฉัน
จะบีบมันคามือหรือถนอม
หากเข่นฆ่าลงคอฉันก็ยอม
ชีวิตพร้อมแตกดับกับมือเธอ
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟทัดหทัย
Lovings  ทัดหทัย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟทัดหทัย
Lovings  ทัดหทัย เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟทัดหทัย
Lovings  ทัดหทัย เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงทัดหทัย