27 สิงหาคม 2547 17:05 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ทะเลน้ำงามใส
เกาะน้อยใหญ่ให้หลากหลาย
ลันตาเรือมากมาย
พีพีไซร้ใครก็ชม
หาดทรายขาวสะอาด
ชมธรรมชาติก็เหมาะสม
อ่าวนางน่าภิรมย์
ขึ้นเรือชมทะเลคราม
ปอดะเกาะส่วนตัว
กะจะทัวร์ทุกเขตขาม
เสียตังค์เป็นนิยาม
เลยต้องปรามความอยากตน
ทะเลแหวกเป็นไฮไลท์
ได้ชมไซร้ก็สับสน
ไร่เลย์เท่ห์น่ายล
อีกผู้คนก็ใจดี
นั่งอยู่หัวเรือใหญ่
เก็บภาพไว้ให้สุขขี
โต้ลมท้องนที
ไม่เข็ดที่จะกลัวดำ
เวลามีจำกัด
ทีมงานจัดไม่อิ่มหนำ
ความงามน่าจดจำ
รับปากคำจะกลับมา
แวะซื้อของฝากหน่อย
อยากกินหอยชักหนักหนา
บาติกก็งามตา
โอทอปว่าได้รางวัล
เมืองนี้ช่างน่าอยู่
ผู้คนคู่ก็เสกสรร
น่ารักสาระพัน
ไม่นานวันจะกลับมา
*** ว้า...หมดเวลาเที่ยวแล้ว...ทำงานหนึ่งวัน...เที่ยวหนึ่งวัน เฮ้อ..เวลาช่างน้อยจริง ๆ เอาน่า..ถือซะว่า..มาสำรวจเส้นทางก่อนก็แล้วกัน...ไว้วันหน้า...จะต้องหาเวลามาเที่ยวอีกให้ได้เลย แต่ตอนนี้..ต้องกลับบ้านไปทำให้ตัวขาวขึ้นก่อน...
อิอิ...โต้ลมอยู่บนเรือซะนาน...ด้วยความที่อยากจะชมธรรมชาติ..โดยไม่คำนึง
ถึงความงามของตัวเอง...(อีกแล้ว)...555 คราวหน้าจะไปไหนดีน้า
สู้ตายค่ะ...อิอิ...(เพื่อชาติ..และประชาชน...เกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย)..ไปแระ...
16 สิงหาคม 2547 11:38 น.
น้ำตาอาบแก้ม
เกลียวคลื่นสีขาว...
ลบเรื่องราวคราวเหนื่อยล้ามาจากไหน
ทอดสายตามองฟ้ากว้าง..เวิ้งว้างใจ
ริมระเบียงเคียงไหล่...ใครอีกคน
ทะเลสีเขียว...
อยากรู้นักเชียว...จะลึกลับ..หรือสับสน
คงเหมือนใจ..ฉันตอนนี้...ที่ปะปน
จะรักบน..ความทุกข์..เพียงสุขใจ
หัวใจสีหม่น...
เคยร้อนรน..เหนื่อยล้ามาแค่ไหน
ยามได้อยู่..ริมทะเล..กล่อมเห่ใจ
ก็ผ่อนคลาย..สงบได้..ในภวังค์
11 สิงหาคม 2547 11:38 น.
น้ำตาอาบแก้ม
เพราะเธอไม่เคยรักฉัน..เลยใช่ไหม
ความผูกพันจึงจบลงตรงห่างไกล...ในวันนี้
ไม่อยากฝังใจ...แต่มันใช่ลืมง่ายง่าย...นะคนดี
ก้อคนไม่มีเหตุผลคนนี้...มีเธอทั้งชีวี...เพียงคนเดียว
เพราะเธอไม่เคยรอความรัก...อย่างฉัน
ความอบอุ่นเพียงแบ่งปัน...จากนั้น...ไม่เคยแลเหลียว
จะรู้บ้างไหม...ฉันนอนร้องไห้...อยู่คนเดียว
เส้นทางสายเปลี่ยว...คือเส้นทางสายเดียว..ในหัวใจ
จะทำอย่างไร...เพราะเธอไม่เคยเข้าใจ..ฉันคนเหงา
เสียงน้ำตาจากคนเศร้า ๆ ...ฟังสิ...ได้ยินไหม
อยากให้เธอโอบกอด...ปลอบประโลม...ตลอดไป
แต่สิ่งที่ทำได้..งอแง..ร้องไห้..เรียกร้องความสนใจ..ตลอดเวลา
ความรัก...
ที่ฉันต้องการ.....
คือความห่วงใย..เอาใจใส่
เรียกร้องความสนใจหรือ
..... ก้ออาจจะใช่
แต่....ทำไมหล่ะ
คนเราก็อาจมีการแสดงออกทางความรักที่แตกต่างกัน...
--------
ถึงยังไง...ฉันก้อรักเธอนะ..
ผิดด้วยหรือไง
---------
แม้ว่า...ความรักที่ฉันได้
จะเป็นเพียงแค่เศษเสี้ยว...
ที่เธอแบ่งมาก้อตาม...
*******
3 สิงหาคม 2547 18:13 น.
น้ำตาอาบแก้ม
ใช้หัวใจทั้งหมดที่ฉันมี
ดึงเหนี่ยวรั้งทั้งชีวี...ก็ไม่ไหว
ความรักทั้งหมด...ทุ่มเทไป
เกาะเกี่ยวด้วยอาลัย...และอาวรณ์
คำพูดทุกคำมาจากใจ
รักเธอจากข้างใน...เพื่อไถ่ถอน
ปลอบประโลมใจนั้น...ที่ร้าวรอน
เธอเอ่ยวอนก่อนคบ...เมื่อสบตา
ถึงจะรัก...รักเธอจากหัวใจ
ไม่อาจได้ใจตอบ...ปรารถนา
ถึงจะรั้ง...รั้งไว้ได้แค่กายา
ฉันเหนื่อยล้าเหลือเกิน...นะหัวใจ
มองดูสิ...มองฉันอีกสักครั้ง
ภาพความหลังยังอยู่...ในใจไหม
ก่อนที่เธอจะจากไป...หาใครใคร
จดจำไว้...สักนิดนะ...อย่าลืมกัน
หัวใจทั้งหมดของคน ๆ หนึ่ง
กับความรักที่เต็มเปี่ยม...จนแทบล้น
ทำอะไร...อยู่ที่ไหนนะ
ทานข้าวหรือยัง....
วันนี้อยากทานอะไรไหม
จะซื้อไปให้นะ...
รู้สึกอบอุ่นใจเหลือเกิน...
เวลาที่ได้ทำอะไรเพื่อคนที่เรารัก
มันคงมากไปสินะ...
เธอคงรับไม่ไหวใช่ไหม...
ฉันคงต้องเอามันทิ้งไปบ้างนะ...
ไอ้เจ้าความรักที่มันมาก...จนล้นเนี่ย
แต่ตอนนี้ไม่รู้จะทำเพื่อใคร...
มันเนิ่นนานเกินไปแล้ว
ไม่ไหวแล้ว...
เหนื่อยหัวใจจริง ๆ
30 กรกฎาคม 2547 16:40 น.
น้ำตาอาบแก้ม
จิตรกรความรัก....
เธอยังเป็นที่พิงพัก...ของคนอกหัก..และถวิลหา
ความอบอุ่น...อ่อนโยน...ห่วงใย...ฝันใฝ่ตลอดมา
ช่วยวาดให้ในยามนิทรา...ฉันเหนื่อยล้าเต็มที
ท่ามกลางหัวใจ...
ขอซุกตัวในอุ่นไอ...ก่อนหลับใหลคืนนี้
อ่อนล้า...อ่อนแรง...สิ้นหวัง...ไม่มีดี
เจ็บปวดกับความผิดหวังครั้งนี้...ในทุกนาทีที่หายใจ
หากต้องตื่นลืมตา...
หัวใจฉันจะหยุดนิ่งและด้านชา...แค่ไหน
รอยยิ้ม...รอยน้ำตา...อ้อมกอด...ที่จากไกล
ต่อจากนี้จะเหลือใคร...นอกจากสิ่งที่กอดไว้...คือเงา
แด่...ทุกย่างก้าว
ขอมอบของขวัญคือรักร้าว...จากฉันคนเหงา
เสียงจังหวะดนตรีคือหัวใจ....สั่นไหว...เบาเบา
มีน้ำตาแทนเหล้า...อวยพรให้เรา...ทั้งคืน
Lovers
0 คน เลิฟน้ำตาอาบแก้ม
หน้าส่วนตัว
7672
