31 มีนาคม 2550 15:48 น.

รักมากรู้ไหมคนดี

พิมญดา

รักมากรู้ไหมคนดี
คำนี้ทำใจหวั่นไหว
เป็นคนดีเป็นกันอย่างไร
เป็นอย่างไหนถึงเรียกคนดี
         เป็นคนดีแล้วต้องนั่งคอย
         เหมือนที่ฉันเป็นบ่อยๆใช่ไหม
         เป็นคนดีแล้วต้องทำใจ
          ยามเธอห่างหายไม่มามอง
รักมากรู้ไหมคนดี
รักแบบนี้บ่อยๆไม่ค่อยไหว
 รักแล้วให้คอยแสนทรมานใจ
รักอย่างไหนดีด้วยช่วยบอกที				
31 มีนาคม 2550 15:09 น.

จมน้ำตาเป็นอาจิณ..

พิมญดา

เจ็บช้ำกับรักของชายคนหนึ่ง
เป็นความโง่เขลาของเราใช่ไหม
รักเขามอบให้ทั้งกายและใจ
สุดท้ายสิ่งที่ได้มาคือ....ความทรมาน
     ร้องให้..โหยหวนครวญหา
     น้ำตาหลั่งรินสิ้น..ศักดิ์ศรี
     ร้องแล้วร้องเล่าไม่เห็นเงา  คนดี
     ชีวีแทบขาด......อนาถใจ				
30 มีนาคม 2550 12:24 น.

บ้านแสงดาว...

พิมญดา

 แสงดาว....ก่อร่าง....สร้างศรัทธา
นำพา....ปวงชนค้นความหมาย
คืนนกสีเหลือง.....บินกลับกลาย
สีเขียว.เคลื่อนย้ายมาครองเมือง
	หมอกหนา..คลุมแผ่บ้านแสงดาว
	เลือนเงา..ดาวใกล้...อับแสง	
	นกสีเหลือง..บินไร้  เรี่ยวแรง
	แสงดาว..ไม่ทอแสง..คลุมเครือ
ต่างตะโกน..ประชาธิปไตย..ทั่วหน้า
สร้าง ศรัทธา ดวงใจ ..ทุกแห่งหน
แต่ไร้  เรี่ยวแรง ขับเคี่ยว ทรชน
มีมาก จนล้นเมืองแห่ง....แสงดาว
				
29 มีนาคม 2550 18:52 น.

สู้ๆตราบมีลมหายใจอยู่

พิมญดา

ปัญหา...มากมาย....
มันเกิดขึ้นกับ.....คน.......ทุกคนเสมอ
ไม่ใช่ให้เราย่อท้อหรือวิ่งหนี
แต่ปัญหา..มีไว้ให้เราแก้ไข
เพื่อเพิ่มพูนการเป็น...คน
การแก้ปัญหาไม่ใช่...อยู่ที่ตำรา
แต่อยู่ที่....สติปัญญา..ของตัวเราเอง
การดำเนินชีวิตโดย..ไม่ประมาท
โอกาสพลาดมีน้อยมาก
ปัญหาคือ...บททดสอบความสามารถ
ขอเพียงรู้จักแก้และมีกำลังใจ...สู้ๆ
อย่าถอย......ถ้ายังมีลมหายใจอยู่.
				
25 มีนาคม 2550 22:47 น.

ทำดีพอหรือยัง

พิมญดา

วันนี้ฉันทำดีหรือยัง
ตลอดชีวืตที่ผ่านมา
ตื่นนอน..แต่เช้าฉันเฝ้าบอกตัวเอง
อย่างนี้ทุกวัน...........
ความหลากหลายของผู้คน....บนจักรวาลนี้
ทำให้ฉันหวาดกลัว
หนทางเดิน...ของชีวิต..อย่างประทลาด
เป็นอยู่อย่างนี้ทุกวัน
ผู้คนมากมายที่เดินผ่าน..ฉันไปมา
หลากหลาย..อุปนิสัยใจคอ..หลากหลาย..ความคิด
และสิ่งเหล่านี้...จึงทำให้ฉันเฝ้าทำความดี
เพราะฉันกลัว..ชีวิตที่ไม่มีค่า...
ผู้คนเหล่านั้นเดินอย่างไร้...ร่องรอย
ไม่มีแก่นสาร.......ของชีวิต
จึงเพียรถามตัวเอง....วันนี้ฉันทำดีหรือยัง				
ไม่มีข้อความส่งถึงพิมญดา