20 เมษายน 2551 20:38 น.
พิมญดา
มานั่งบ่นหาคนพัดปัดความร้อน
อาบน้ำนอนใช้ใบพัดปัดฉวี
มาช่วยกันประหยัดไฟฟ้าที
หาคนดีมาพัดวีนี้สักคน
ร้อนเหลือเกินจะนั่งเดินทนไม่ไหว
เพื่อนพาไปสระว่ายน้ำชักสับสน
ชุดว่ายน้ำที่ซื้อมาก็พิกล
ไยหน้ามนใส่แล้วเย็นเห็นเป็นปลา
เคยแต่ใส่ผ้าถุงแล้วตีโป่ง
อาบน้ำคลองโคลงเครงเป็นมัจฉา
พอมาอาบในสระสวยตายละวา
ต้องแก้ผ้าท้าลมตรมแล้วเรา
ร้อนก็ร้อนแต่บังอรอายมากกว่า
นั่งทำตาปริบปริบตีหน้าเหงา
บอกกับเพื่อนชุดแบบนี้เราไม่เอา
ขอผ้าถุงเก่าเก่าช่วยเช่ามา
เพื่อนส่ายหน้าบอกว่ามีของยาย
เขาไม่ขายแต่ยืมได้วันหลังหนา
มาวันนี้ใส่ไปก่อนนะกานดา
โอ้ยแทบบ้าเพื่อนพามาหัวเราะกัน
คนไม่เคยก็เลยเดินม้วนสุดฤทธิ์
ทำขาบิดไปมาน่าขำขัน
ชุดที่ใส่แบนเนื้อนวลชวนรำพัน
อ้วนเตี้ยสั้นแล้วยังดันไขมันพอง
แล้วอย่างนี้จะไม่อายอย่างไรเล่า
ใครใครเขาคงมองเราแล้วสยอง
หนุ่นที่ไหนจะเหลียวมาชายตามอง
โธ่.หน้าร้อนน้องชวดชายหมายพัดวี......
...อิอิ..ร้อนจังเลย..ขอบอก..555+
18 เมษายน 2551 22:25 น.
พิมญดา
ฝากไมตรีคนดีที่ปากน้ำ
ฝากน้ำคำสุดคิดถึงคนึงหา
ฝากถ้อยรสอักษรศิลป์จินตนา
ฝากดาราบนฟากฟ้าคราห่างไกล
ความคิดถึงห้ามไม่ได้ใจย้ำเตือน
จึงไม่เบือนเลือนจิตพิศมัย
รักคิดถึงมอบสุดห้วงดวงหทัย
ความห่วงใยลมหายใจเป็นพยาน
ตราบสิ้นฟ้าสิ้นดาราหาสิ้นรัก
รอพบพักตร์น้องก่อนวอนประสาน
อยู่แดนดินถิ่นไกลในปราการ
ขออย่าพานแหน่งหน่ายหายไปพลัน
เสียงตามสายทุกเวลามายลยิน
เหมือนติดปีกโบยบินสรวงสวรรค์
สุขสมรักคำห่วงหาอาทรกัน
หลับยังฝันแว่วเสียงคุณอุ่นใจจัง
ขอเป็นแรงกำลังใจให้ฝันใฝ่
ทำกิจใดให้สำเร็จเสร็จดังหวัง
หนึ่งแรงใจของน้องเสริมเพิ่มพลัง
ให้ถึงฝั่งที่คาดหมายในเร็ววัน........
17 เมษายน 2551 08:13 น.
พิมญดา
นับแต่นี้เหลือเพียงริ้วรอยฝัน
เคยมีกันและกันพลันห่างหาย
ฝากสัญญาเอาไว้ใยกลับกลาย
สิ่งที่หมายคือคำลวงถ่วงใจตรม
คงไม่เหลือแววหวังที่พังพาบ
น้ำตาอาบเจ็บแสบนักรักขื่นขม
เหมือนแก้วแตกสลายพ่ายอารมณ์
นอนระทมจมความเศร้าร้าววิญญาณ
คนที่หวังจะอิงแอบแนบกายอุ่น
ร่วมลงทุนชีวิตรักถักใยหวาน
ครองรักคู่อยู่กันมั่นยืนนาน
รักไม่ผ่านปาดน้ำตาทั้งอาลัย
เจ็บเอ๋ยเจ็บก็ขอเก็บใจรักษา
เพียงสัจจะวาจาที่เหลวไหล
ขอปลีกตัวไปนอนเยียวยาใจ
คนเคยใกล้ต่อนี้ไปหายไปพลัน
ขึ้นต้นด้วยไมตรีที่อ่อนหวาน
สุดท้ายใยทรมานปานอาสัญ
ใจเอ๋ยใจทนเอาหน่อยก็แล้วกัน
เจ็บนับเดือนนับวันมันให้ชิน
เขาไม่รักแต่เรารักยังพันผูก
พอเขาสุขเราก็ทุกข์โศกถวิล
ยืนเหม่อมองเงารักน้ำตาริน
เหมือนจะสิ้นใจมอดม้วยด้วยรักลวง......
15 เมษายน 2551 14:47 น.
พิมญดา
มีบางอย่างอยากจะบอกแต่ไม่กล้า
ปราถนาให้ทุกคนสุขสดใส
จะว่ากล่าวตักเตือนเรื่องอันใด
ในฤทัยชักหวั่นไหวใจกานดา
ขออย่าต่อถ้อยคำให้เป็นอื่น
กลัวขมขื่นในทรวงจึงห่วงหา
รักแบบพี่ดีเหมือนน้องปองอุรา
รักแบบว่าสองเราอย่าเหมาความ
อนาคตคงไปไม่ถึงฝั่ง
เรื่องประดังทุกหนแห่งแจงคำถาม
ถามว่ารักพี่ไหมพิมคนงาม
เรื่องนิยามรักคงเศร้าร้าวฤดี
มีหลายอย่างทางมืดมนจนใจตอบ
ด้วยรักชอบใช่บังคับจับวิถี
ลื่นไหลตามบทแห่งรักนักกวี
อย่าได้มีใจฝังแค้นจนแน่นทรวง
โลกไซเบอร์จับต้องไม่ได้หรอก
วิถีทางคนดูออกบอกไม่หวง
เอาใจจมอยู่คำลมบ่มคำลวง
หลงติดบ่วงห้วงรักจักวายปราณ...
13 เมษายน 2551 10:25 น.
พิมญดา
มั่นใจจะไม่รักใครอีกแล้ว
ด้วยดวงแก้วกลัวคมรักปักสลาย
กลัวเสียนักพ่ายรักจักฟูมฟาย
มีบทเรียนมากมายใคร่คิดตรอง
พอเจอเธอหัวใจเริ่มไหวอ่อน
มาออดอ้อนหยอดวจีไม่มีสอง
หวานลมปากหว่านหวังใว้เอาใจปอง
จะสนองหรือผลักไสใคร่คิดดู
มั่นใจว่าหัวใจดั่งหินผา
อย่าเอาลื้นสาริกาพาอดสู
มั่นในรักอย่ามาหลอกบอกอุ้มชู
หากคิดหวังเคียงคู่รู้นิยาม
มั่นใจน้องคนดีอย่าคิดจาก
หากรักพรากลมจากปากยากทวงถาม
เคยสัญญาก็ลืมเลือนเบือนใจความ
ขี้เกียจตามถามทวงคืนฝืนฤดี
มั่นฤทัยมอบหัวใจให้จนหมด
หากสลดเพราะรักร้างพรางหน่ายหนี
ขอได้โปรดช่วยออกไปใกลชีวี
ดวงฤดี..มั่นใจแล้ว.ไม่แคล้วตรม.......
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1956
