22 กุมภาพันธ์ 2552 16:26 น.

..รอสายคนใจดำ..

พิมญดา

1176031389.jpg
มองมือถือสื่อรักใจจดจ่อ
ดูหน้าจอว่างเปล่าเขาไปไหน
เคยโทรหาส่งคำหวานเจือจานใจ
ลืมหรือไรฝากคึดฮอดตลอดมา

ถอยมือถือมาใหม่ใส่เพลงรอ
โทรหาหนอไม่รับสายใจห่วงหา
งานมากมายหรือมีใครใกล้สายตา
กดโทรหาบ่รับสายใจดำจัง

ทั้งถ่ายรูปเล่นเกมเม้มรูปถ่าย
น้องรอสายเบอร์เดียวด้วยความหวัง
ช่วยรับสายน้องได้บ่ขออย่าชัง
บ่เป็นหยังแค่เสียงมาหาคนคอย

มองหน้าจอว่างเปล่าเศร้าใจหนัก
สุดที่รักหายไปใจเหงาหงอย
เหม่อมองฟ้าไม่โสภาคราดาวลอย
มัวแต่คอยเสียงเรียกเข้าเฝ้าหน้าจอ

ใจดำจังอ้ายจ๋ามาลืมกัน
ลืมความฝันที่เคยออดอ้อนขอ
โทรหานิดช่วยสะกิดคนคอยรอ
จะคบต่อหรือเลิกรา..อย่าใจดำ

008.gif				
20 กุมภาพันธ์ 2552 14:18 น.

.สภาวะของหัวใจ.

พิมญดา

04.jpg
สภาวะของหัวใจในวันนี้
ยังล้นปรี่ด้วยรักหวานไม่ห่างหาย
ยังแง่งอนอ้อนรักกับพี่ชาย
ผิดมากมายแค่ขอโทษไม่โกรธกัน

สภาวะโลกร้อนอย่าร้อนตาม
อย่าตั้งแง่คำถามขุ่นข้องฉัน
มาช่วยลดความโกรธโปรดแบ่งปัน
เรามาหันหน้ายิ้มจะอิ่มใจ

สภาวะความมั่นคงมีเสมอ
ไม่มีเผลอรับไมตรีหนุ่มคนไหน
ยังรออยู่เพียงดาวสาวฟ้าไกล
อยู่ปากน้ำอย่าหวนไห้ใจคำนึง

สภาวะของอารมณ์ผสมรัก
ยังสลักคำว่ารักและคิดถึง
บอกดาวเดือนบนฟ้าครารำพึง
ช่วยส่งความคิดถึงฝากคนดี

แล้วฝากลมห่มใจให้คลายร้อน
สภาวะของบทกลอนอ้อนใจนี้
อากาศร้อนอย่าร้อนใจในไมตรี
ลดโลกที่กำลังร้อน....อย่าอ่อนใจ
				
18 กุมภาพันธ์ 2552 22:24 น.

..ถึงพี่จนน้องก็รัก..

พิมญดา

20453.jpg
ได้ ยลยินเสียงเพลงฝากให้น้อง
จากนักร้องลูกทุ่งแดนอีสาน
เพลงที่ฝากจากดีเจก้องกังวาน
ฟังแล้วผ่านสะท้อนอ้อนเหลือเกิน

แค่ชื่อเพลง เหนื่อยไหมคนดีที่รัก
พี่จนหนักเจ้าอย่าร้างจางห่างเหิน
แค่ต้องการแรงใจเพื่อก้าวเดิน
หวังเก็บเงินแต่งงานผ่านพิธี

ขอตอบถ้อยร้อยความผ่านอักษร
เป็นบทกลอนอ้อนใจจากน้องนี้
ถึงพี่จนแค่ไหนในชีวี
ขอเพียงพี่อย่าจนใจในรักเรา

จะเป็นแสงแห่งใจให้ก้าวย่าง
ส่องหนทางแห่งรักไม่ให้เหงา
จะประคองความฝันเพื่อแบ่งเบา
เพียงสองเรารักมั่นแท้แน่แห่งใจ

รถคันงามอย่าถามน้องมีแล้ว
อยู่กับพี่ขึ้นเรือแจวยังพอไหว
พี่ซ่อมคอมน้องเก็บตังค์ออมเรื่อยไป
สร้างฐานะรักเอาไว้ในสัญญา

ยิ้มหน่อยนะคนดีอย่าใจน้อย
น้องจะคอยอยู่เพียงดาวสาวปลายฟ้า
หากพี่เหนื่อยจะรีบส่งแรงใจมา
พิมญดารักคนจนไม่บ่นเลย
				
17 กุมภาพันธ์ 2552 22:57 น.

..คำคนลวง..

พิมญดา

egnxjp.gifคำพูดคนลอยวนดั่งลมพัด
พลิ้วสะบัดจับใจให้คิดถึง
คำว่ารักเคยสลักปักตราตรึง
ซึ้งเพียงหนึ่งชั่วยามนานเปลี่ยนไป

อันคารมหวานหูไม่รู้หาย
รักบอกง่ายหน่ายเร็วหรือไฉน
ร้อยพันคำที่บอกรักออกจากใจ
สัญญาไซร้ปลิ้นปลอกหลอกทั้งเพ

อันวาจาหวานล้ำคำบอกรัก
แล้วสลักทิ้งร้างจางห่างเห
อันคำคนวนเวียนเหมือนทะเล
ที่เที่ยวเห่โน้มน้าวให้ร้าวรอน

เมื่อสัจจะกับหัวใจไม่คงมั่น
ฝันร่วมกันคงถึงคราวต้องถอดถอน
สิ่งใดเคยครวญคร่ำย้ำคำวอน
จะไม่ย้อนหวนกลับพับใจลา

อันอารมณ์อยู่เหนือเหตุและผล
ต้องผจญความเหงาเศร้าหนักหนา
เมื่อรักล่มจ่อมจมบ่มน้ำตา
เลิกไขว่คว้าเขามาครองคู่เอย





				
15 กุมภาพันธ์ 2552 21:49 น.

..เสียงเตือนจากเดือนดาว.

พิมญดา

1188827609.jpg
มองดาวเดือนลอยเกลื่อนบนนภา
ยกมือป้ายน้ำตาที่หยดไหล
เดือนเจ้าเอ๋ยข้าคิดถึงคนอยู่ไกล
หรือหลับไหลในฤทัยหญิงใดกัน

มองดาวเดือนเหมือนเตือนให้เขียนกลอน
เขียนสะท้อนหัวใจที่ไหวหวั่น
ก่อนเคยนอนอ่านกลอนน้องอยู่ทุกวัน
ซุกปีกฝันกลอนกานท์นานทุกคืน

หรือมีสาวเอาใจอยู่ไม่ห่าง
ระยะทางรักนางจางขมขื่น
เก็บกลอนน้องขอร้องให้ส่งคืน
อย่าได้ฝืนเก็บไว้ให้ร้าวราน

เป็นส่วนเกินหัวใจกันไปแล้ว
ไร้วี่แววกลับมาพาใจสาน
เหลือเพียงรอยหวานนักรักวันวาน
ลมพัดผ่านเลยลับไม่กลับมา

มองดวงเดือนดาวดวงห่วงใจนัก
หากเหงาหนักทนเอาไว้ใช่หนักหนา
แค่ร้องไห้เปียกหมอนก่อนนินทรา
แค่น้ำตาบูชารัก..จักลางเลือน

dividers_115.gif				
ไม่มีข้อความส่งถึงพิมญดา