7 มิถุนายน 2552 14:56 น.
พิมญดา
เคยคิดหวังรักนิรันดร์มิผันแปร
เคยคิดหวังเจอรักแท้ไม่ห่างหาย
เคยคิดหวังรักชั่วฟ้าตราบวันตาย
เคยคิดหมายว่าเธอ..นำค้ำชีวี
แต่เมื่อถึงทางแยกแบ่งเป็นสอง
น้ำตานองก็ต้องยอมตรอมใจนี้
พรหมลิขิตให้สองเราเศร้าฤดี
รักทั้งทีแค่ชั่วคราว มาผ่าวใจ
นับแต่นี้นับนาทีไม่มีเขา
นับแต่นี้เหลือเพียงเงาแค่เคยใช่
นับแต่นี้คงไม่เหลือแล้วเยื่อใย
นับแต่นี้คงทำใจไปอีกนาน
คงจะกลายเป็นอดีตที่ผิดพลาด
คงเลิกวาดวิมานรักอันแสนหวาน
คงเหลือเพียงริ้วรอยทรมาน
กว่าจะข้ามสะพานแขวนแฟนร้างลา
ฉันจะข้ามสะพานดาวก้าวล่วงพ้น
ฉันจะทนเดียวดายไปภายหน้า
ฉันจะร้องเพื่อผ่อนขมตรมอุรา
เมื่อมันมาถึงทางแยก..แหลกเหลวเอย
3 มิถุนายน 2552 14:09 น.
พิมญดา
คนจริงใจ!มีไหม ในโลกนี้
คนที่ดี จริงแท้ หรือแค่ฝัน
คนจริงใจ! อยู่ไหน อยู่ไหนกัน
คนที่มั่น รักแน่ แคร์ห่วงใย
คนจริงใจ! อยู่ไหนกันเสียหมด
เหลือแต่คนโป้ปดมดเท็จใส่
เอาน้ำตาร่วงหล่นบนทางใจ
เธออยู่ไหน เล่าหนอรอ ไม่มา
คนจริงใจ!เข้ามา.ใกล้ใกล้หน่อย
มีคนคอย รักอยู่ ดูบ้างหนา
อาจใจช้ำ หม่นหมอง นองน้ำตา
โดนมายา คนลวง ทรวงร้าวราน
คนจริงใจ!หลบมุม ทำไมเล่า
มีคนเศร้า รอหวัง ดังไขขาน
เขียนกลอนโศก วิโยค อยู่บนลาน
ยังบนบาน เฝ้าพ้อ รอรักจริง
คนจริงใจ!ขอโสด แบบสนิท
ต้องไม่ติด คาใจ ใครทุกสิ่ง
จะรับไว้ เคียงอยู่ คู่แอบอิง
คนรักจริง!มีบ้างไหม.ในบ้านกลอน
Calendar
Lovers
12 คน เลิฟพิมญดา
หน้าส่วนตัว
1929
