13 ตุลาคม 2548 09:19 น.
มารแมงมุม
คิดถึงเธอ
เหมือนละเมอ หม่นตรม ในลมฝน
ที่เดียวดายเจ่าจุกทุกข์ก็ทน
ยังหมองหม่นในนิยามความไม่มี
รักที่เคยหมายปองต้องพลัดพราก
จำใจจากทรมานนานจากนี่
ที่เคยหอมเหมือนจะสิ้นกลิ่นมาลี
นับจากนี้...จะจรไม่ย้อนคืน
ใจที่เจียมเกรียมไหม้กลางไฟฝน
ซุกตัวตนแรมรอนอ้อนสะอื้น
ชีพหนึ่งน้อยรู้แก่ใจไม่ยั่งยืน
หลับเพื่อตื่นด้วยฝันร้ายทำลายตัว
เถอะ...จะรอวันดีดีที่ปลายฝน
ยามนี้หม่นบางใจใช่จะชั่ว
การพลัดพรากแค่ชั่วคราว..เจ้าอย่ากลัว
ฝนโปรยทั่วเมื่อไรฟ้าใสพลัน
5 ตุลาคม 2548 21:28 น.
มารแมงมุม
ก่อน ๑๔ ตุลา ๒๕๑๖
ข้ามธารเจ้าพระยาขึ้นท่าน้ำ
แล้วเดินจ้ำสู่ธรรมศาสตร์ด้วยมาดมั่น
เพียงสิบหกวันเยาว์เพียงเท่านั้น
แต่มีฝันมีไฟในดวงตา
ไปร่วมแรงแข็งขันมุ่งมั่นสู้
จะกอบกู้ประกาศชัยไฟแสงกล้า
มีมากความเข้มแข็งแรงศรัทธา
เราจะฝ่าจะฟันเพื่อบรรลุชัย
จำรสชาติแกงเนื้อผัดถั่วงอก
น้ำกระบอกหนึ่งเติมเพิ่มแรงให้
ได้ร่วมแรงเร่งรุดจุดกองไฟ
จะก้าวไปให้ถึงซึ่งดวงดาว
ร่วมรับฟังมากมายในครานี้
บนเวทีผู้นำย้ำคำกร้าว
ประชาชนทนไม่ไหวจะยอมร้าว
เราจะก้าวต่อไปไม่ถอยแล้ว
วันที่ ๑๔ ตุลาคม ๒๕๑๖
แม่ห้ามลูกเดินออกไปนอกบ้าน..
จะคัดค้านอย่างไรไม่เป็นผล
ออกพรรษาไปทำบุญเกื้อกูลตน
แม่ทำข้าวต้มลูกโยนปรนเปรอกัน
พอสายสายเสียงแรกแหวกอากาศ
หวิวและหวาดหัวใจให้ไหวหวั่น
ประกาศข่าววิทยุระอุพลัน
เริ่มเสียขวัญไหวสะทกอกเจ็บร้าว
ไม่อยากเชื่อจะมีวันที่เห็น
ช่างลำเค็ญสูญเสียเพลียและหนาว
ทั้งสับสนงุนงงตรงเรื่องราว
กะข่าวคราวหลายหลากยากจะฟัง
แต่รู้อย่างหนึ่งนั้นที่มันแน่
คนไทยแย่เข่นฆ่าน้ำตาหลั่ง
ทรราชกำแหงสุดมิหยุดยั้ง
ก่อนจะพังย่อยยับดับดิ้นแล้ง
จากวันนั้นถึงวันนี้นานปีมาก
แต่ว่ากากทรราชยังแอบแฝง
ยังแอบเร้นสร้างเวรกรรมมารจำแลง
การฆ่าแกงเปลี่ยนรูปแบบที่แยบยล
ช่วงชิงขั้วแห่งอำนาจสัตว์มนุษย์
ไม่สิ้นสุดคนไทยล้าฟ้าหมองหม่น
เรียกหาฟ้าสีทองผ่องกมล
เรียกหาจนตัวตายกี่รายแล้ว
---------------------------------------------
จากวันนั้นมาถึงวันนี้ก็เข้าไป32 ปีแล้วมันผ่านมานานมาก.
ผู้สูญเสียก็จากไป.
ผู้ได้รับชัยก็เริงร่า.
ไม่มีใครได้รับชัยชนะอย่างแท้จริง
มันเป็นการผลัดเปลี่ยนขั้วแห่งอำนาจ
ทรราชยังมีอยู่เสมอพียงแต่เปลี่ยนรูปแบบไปเท่านั้น
และฉันได้เห็นอีกอย่างหนึ่งว่าเวลาที่แปรเปลี่ยนไปได้เปลี่ยนแปลงผู้คนไปมาก.ทัศนคติ อุดมคติ และเจตคติของคนหลายคนได้เปลี่ยนไป
และมันก็เป็นอีกหน้าหนึ่งของประวัติศาสตร์ของชาติ.ในมุมมองของแต่ละฝ่าย.
ขอคารวะดวงวิญญาณท่านผู้กล้า
ผู้ทายท้าอำนาจรัฐอันป่าเถื่อน
ยังจดจารจำไว้ไม่ลืมเลือน
ยังย้ำเตือนท่านไว้ที่ในทรวง
ผู้กล้าใหม่ในวันนี้ยังมีมาก
พร้อมจะฝากชีพไว้ไม่แหนหวง
แสวงหาเสรีที่ไม่ลวง
จะตามทวงความเป็นธรรมคืนกลับมา
พิราบขาวยังโผผินบินได้สูง
ที่หมายมุ่งประกาศตนคือคนกล้า
ประชาชนรอเป็นใหญ่ในพสุธา
จะทายท้าอำนาจรัฐขจัดภัย
ณ ที่นี่อำนาจใดจะใหญ่เท่า
จะเพียรเฝ้าหาอิสระเสรีภาพอันยิ่งใหญ่
มีคำกล่าวผู้ปกครองผ่านมาแล้วก็ผ่านไป..
ประชาชนเท่านั้นจะกำชัย..ในบั้นปลายมือ
ขอนำมาลงที่นี่อีกหน ให้คนรุ่นหลังได้อ่านกันค่ะ
1 ตุลาคม 2548 22:54 น.
มารแมงมุม
ฝันว่าฉันได้กอดเธอ
เพียงแค่เพ้อว่าชื่นในคืนเหงา
กอดและกอดออดอ้อน...พร้อมโลมเล้า
ชื้นชุ่มเช้า...กอด...แนบแอบอกไว้
ฉันกอดเธอเธอกอดฉัน..พากันกอด
ทางยาวทอดเป็นของเรา.เล่าเรื่องใหม่
หัวใจเพ้อบรรเลงเพลงหัวใจ
ก่อกองไฟให้ไออุ่น..อย่างคุ้นเคย
มีสองแขนกอดเธอไว้ในสองแขน
ที่หนักแน่นในดวงตาพาเฉลย
ที่ยิ่งใหญ่วันคืนจะชื่นเชย
คือรักเอยรักของเรามิเก่าไป
แต่ความจริงกอดเธอได้แค่ในฝัน
พอตื่นพลันฝันสลายกระจายไหม้
ที่นานเนาเนื้อแนบแอบอกใจ
กอดลมไว้หลงละเมอเธอกอดมา
ขอกอดเธอสักหน
เพ้อบ่นกับลมร้อน...อ้อน...ไห้หา
ลมฝนย้ำบรรเลงเพลงอำลา
ถามฝากมาเธอกอดใครในความจริง!
เขียนตอบกลอนใครสักคน...ความจำเริ่มเสื่อม จำชื่อไม่ได้
ขออภัยมาด้วย
24 กันยายน 2548 15:52 น.
มารแมงมุม
ตะเกียกตะกายไขว่คว้าหาชื่อเสียง
ที่ทำเพียงการยอมรับนับถือหรือ
อยู่เบื้องหลังไยไพให้เขาลือ
หน้าซื่อซื่อใจแอบซ่อนซ้อนเล่ห์กล
ลบเอาความนิยมเคยชมชอบ
มันตกขอบพร้อมคำถามยามสับสน
หรือเพราะเราขลาดเขลาเฝ้าทุกข์ทน
ศรัทธาคนผิดมานานพาลเสียใจ
เล่นนิทานเจ้าป่าสาวเมื่อคราวเฒ่า
ผู้คอยเฝ้าบึงหญ้าและป่าใหญ่
เขี้ยวเล็บเริ่มผุกร่อนง่อนแง่นไป
อดีตในวันวานไม่หวานพอ
ยังหาทางแย่งชิงสิงห์ผยอง
ยังลำพองความมักใหญ่ได้เกิดก่อ
หาจังหวะเนิ่นนานกับการรอ
โอ้ละหนอ...วันของกู...อยู่ที่ใด
ประสบพบนางเสือสาวพราวเสน่ห์
มากด้วยเล่ห์อยากคบหาเริ่มปราศรัย
ถ้อยทีถ้อยแบ่งฝันปันน้ำใจ
ที่หายไปเริ่มเห็นเป็นช่องทาง
สองเรี่ยวแรงจัดระบอบกรอบแห่งป่า
แบบแผนตราระเบียบพร้อม...ยอมถากถาง
สัตว์น้อยใหญ่ไม่สะทกตกหลุมพราง
โอ...มันช่างสวยงาม(กับ)ความเปลี่ยนแปลง
เหมือนศรัทธาอัปยศช่างอดสู
ที่เหลืออยู่ ไร้สัจจะ...ขยะแขยง
เฝ้าทนดูเรื่องน้ำเน่าเขาแสดง
ร้อนและแล้งกับบางคนต้องทนเอา
เสียดายเอยคุณธรรมนำความคิด
เปลี่ยนจริตความดีดับพาอับเฉา
หรือคิดว่าสัตว์ในป่าปัญญาเบา
จึงหยอกเย้าด้วยบ่วงที่ลวงตา
ไม่มีใครค้ำฟ้ามาแต่ไหน
สร้างสิ่งใดไม่เหมือนสร้างเพื่อนหนา
ละเสียเถิดความคิดอวิชชา
ใจที่กล้าคือยอมรับดับความลวง
มาถามหาศรัทธาว่ามีไหม
ถามหาใจดวงเก่าเฝ้าห่วงหวง
ติดกับดักปลดทิ้งนะจะ(คอย)ถามทวง
ยังเป็นห่วงนะขวัญฉัน(ยัง)เหมือนเดิม
เวลาที่เปลี่ยน คนเปลี่ยนไป
ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมบนมิตรภาพเส้นทางเดิม
รอยร้าวบางใส ไม่ถึงกับแตกหักแต่ก็ง่อนแง่นและระแวง
เสียดายวันเวลา...
เราอาจจะมองเธอผิดไปเพราะมาตรฐานของเรา
แต่เธอก็เปลี่ยนไปจริงๆ นะ ที่รัก
เพราะสำหรับฉัน หากไม่รัก...จะไม่ใส่ใจ ไม่ไยดีว่าเธอจะเปลี่ยนไปอย่างไร
แต่นี่เพราะฉันยังรักเธอ!
22 กันยายน 2548 16:01 น.
มารแมงมุม
มันมากมายกับน้ำตาความอาลัย
ผ่านวันวัยหน่วงหนักรักษ์หน้าที่
นี่หรือคือคุณธรรมของความดี
ชายชาตรีวอดวายกายดับลง
ได้แต่ส่งความห่วงอันหน่วงหนัก
ท่านได้พักสงบงามตามประสงค์
ไทยทั่วหล้าพร้อมทุกยามความจำนงค์
ธงไตรรงค์ยังปักแน่น...แก่นใจไทย
ตั้งแต่วันวานแล้วที่ทำงานไม่ได้ มันแวบ..มันกระหวัดนึกถึง
คนของเรา...โดนกระทำ...มันน่าเจ็บใจ
ทีคนของมัน...โดนบ้างมันโวยวายกู่ร้องเรียกหาให้คนมาดู
พูดไม่ออกแล้วค่ะ
ขอบคุณภาพจากครูแอน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมารแมงมุม
หน้าส่วนตัว
1136
