8 มกราคม 2549 18:08 น.
มารแมงมุม
เมื่อไม่ใช่ที่เห็นที่เป็นภาพ
แค่ระนาบคนขลาดปราศคุณค่า
เลยได้รู้ถึงนิยามคำมายา
แค่ผุดมาจากนรกที่ตกตรม
มาพร้อมกับวิบากขวากหนามเก่า
เรื่องน้ำเน่าทับซ้อนซ่อนหมักหมม
โง่ก็โง่อวดฉลาดวาดภาพพรหม
เหมือนมีคมกลับทื่อไปไร้น้ำยา
หลงตัวเองเก่งแท้มาแต่ไหน
ออกชื่อไปคนทั้งหลายเขาส่ายหน้า
ใจฮึกเหิมอวดดีมีวิชา
แสวงหาคว้าไขว่ใจคะนอง
มีแต่เพียงตัณหาที่คว้าได้
หน้ามืดไปเสนอเอื้อเพื่อสนอง
ใส่หน้ากากวาดภาพหรูดูเหมือนทอง
ที่งามผ่องเพราะชุบมาค่าไม่มี
สมเพชเอยสมเพชเปรตเดินดิน
บุญทั้งสิ้นกรวดน้ำไปให้ถึงที่
ชาตินี้เหมือนสายไปไม่ค่อยดี
รออีกทีตอนเกิดมาชาติหน้ารอ
เป็นแค่เพียงเศษตะกั่วที่มัวหมอง
แค่เศษทองชุบไว้หนาน่าหัวร่อ
ทองกะเทาะกรรมตามซ้ำ..ย้ำเกินพอ
เห็นหัวตอผุพังตั้งตระการ
เป็นหัวหลักหัวตอขอเศษบุญ
คนไม่คุ้นศรัทธา...น่าสงสาร
คนรู้ทันเป็นศัตรูคือหมู่มาร
ยังดื้อด้านใจไม่สู้รู้ทางบิน
เมื่อไม่ใช่ที่เห็นที่เป็นภาพ
อยากยืมดาบพิฆาตมารประหารสิ้น
แต่หักใจเสียดายดาบอาบมลทิน
คนพลิกลิ้น...ไร้ตัวตนสนไปไย
2 มกราคม 2549 00:07 น.
มารแมงมุม
ดอกฟ้าเคยอยู่ฟ้า เนาสราญ
พอร่วงสู่ดินดาน หม่นเศร้า
แต่ยังอิ่มรสหวาน ทอห่ม
รักบ่มสุขคลอเคล้า ดอกฟ้าดินเดียว
มีคนมาหยิกหยอกเรียกดอกฟ้า
สูงเกินกว่าจะยื้อถือครองได้
บอกว่าดอกฟ้างามเกินห้ามใจ
สูงเท่าไหนเหมือนค้างอยู่กลางทรวง
ค้างก็สอยลอยลง..อย่าหลงใหล
ถ้าบาดใจก็หลับตาอย่าเป็นห่วง
ไปสร้างตัวค่อยต่อความมาถามทวง
เดือนเต็มดวงช่วงฟ้า...ค่อยมาแล
เพราะดอกฟ้าใช่กลางดินถวิลหา
บานกลางฟ้ายากไร้ใครแยแส
ที่เข้ามาใกล้ชิดมาติดแจ
จะนานแค่ไหนกัน...ยังหวั่นใจ
กลัวจะเป็นคำหวานมาหว่านล้อม
ถ้อยถนอมโอดครวญชวนหวั่นไหว
ก้าวเถิดก้าว...ก้าวมาช้าอยู่ไย
คำหนึ่งให้คำนั้นฉันรักเธอ
บอกรักกับดอกฟ้าคราปีใหม่
ระกาไกล มาปีหมากล้าเสนอ
ดอกฟ้าใช่ของใคร...ไม่เลิศเลอ
มาพร่ำเพ้อหากหมองไหม้ไม่รับรอง
เพราะดอกฟ้าเข้มแข็งแกร่งและกล้า
มีศรัทธาในกรอบ...ตอบสนอง
ไม่ได้กร้านกับชีวิตผิดครรลอง
ยื่นใบจองไว้ก่อนนะ...จะขอบคุณ
28 ธันวาคม 2548 14:27 น.
มารแมงมุม
เอ่ยอำลาปีไก่ปลายปีเก่า
ก่อนจะเข้าปีจอรอน้องหมา
ไก่กุ๊กไก่โก่งคอขันวันอำลา
ปีระกาจากไกลไปอีกปี
เวียนวนพาน้องหมามาอยู่เหย้า
ปีสี่เก้าเลขมงคล..ดลศักดิ์ศรี
จะพันธ์ไหน..ก็เอ็นดู..อยู่ในที
ขออย่ามี พันธ์หมาบ้า...เข้ามาปน
ให้เป็นปีงดงามด้วยความสุข
นิราศทุกข์ห่างไกลไปทุกหน
สราญสุขอิ่มอุ่นบุญมงคล
ทั้งลาภผลหวังไว้ให้ได้มา
ไม่เบียดเบียนผู้ใดไม่สร้างเรื่อง
ไม่ขุ่นเคืองแค้นคิดริษยา
ละทิฐิลงบ้าง...วางสักครา
เชิดชู่ค่าแห่งตนนามคนไทย
เมื่อเธอสุขโลกก็สุขไม่ทุกข์ร้อน
คิดเสียก่อนการกระทำคำพูดไหน
พูดคำงามใจก็งาม..ตามกันไป
ใช่ก่อไฟให้คนอื่นขมขื่นทรวง
อย่าร้องเห่าเริ่มปีหมา...มาขอร้อง
เป็นเพื่อนพ้องน้องพี่ที่ห่วงหวง
มีแต่ความจริงใจไร้ความลวง
ก่อนตักตวงน้ำใจให้แก่กัน
สอคอสอร้อยเรียงจำเนียงแจ้ว
ปีใหม่แล้วใหม่ทุกอย่างเริ่มสร้างสรรค์
เพียงแค่ย้ำทำดี...ทุกวี่วัน
ภพสวรรค์บนดิน...ถวิลงาม
............................
ทำดีใช่แค่พูดมากยากรำพัน
เริ่มต้นวันของปี...ทำดีเอย
21 ธันวาคม 2548 18:16 น.
มารแมงมุม
เมื่อความเหงาจู่โจมโถมเข้าใส่
คืนที่ไฟโชติช่วง...ดวงใจหนาว
ความสัมพันธ์ก่อเนื่องสืบเรื่องราว
หนุ่มกับสาวทอดสะพานสานสัมพันธ์
สาวก็เปลี่ยวตัวเปล่า...เหงา...ลึกลึก
หนุ่มก็คึกคะนองต้องความฝัน
จิบเมรัยกลิ่นหอมพร้อมแบ่งปัน
ถูกผลักดันด้วยกลกามตามที่เป็น
ต้นรักปลูกด้วยความเหงาเศร้าหดหู่
รากแก้วอยู่ที่ไหนมองไม่เห็น
จะผลิดอก...อย่างไรไม่จำเป็น
ไม่ยากเย็นแค่บรรเลงเพลงกามา
คือหนุ่มสาวแห่งความทุกข์ยุคสมัย
ใช่เรื่องวัย...เอาเรื่องเหงาเข้าบังหน้า
หลงเชื่อว่ารักมาเยือนให้เตือนตรา
เสน่หาชั่วคืนค่ำอันร่ำไร
พอความเหงาจากลา...พาเลือนลับ
แยกกันกลับสู่ความจริงอันยิ่งใหญ่
ยังแอบซ่อนความเหงา...เศร้าข้างใน
เจอแสงไฟอีกค่ำคืนก็ตื่นตา
พอคืนเหงาคืนใหม่ใช่คนเก่า
ยิ้มเศร้าเศร้าทายทักจักหวนหา
ไร้ชื่อ...ไร้นาม...ความเป็นมา
โชคชะตาวาดให้ใจไร้จำ
จึงเป็นเพียงเสน่หามาชั่ววูบ
รับรอยจูบที่แก้ม...แนมเพลงพร่ำ
รักเอยรักแค่รู้อยู่แค่คำ
การกระทำต่างไปในความจริง
เมื่อความเหงาจู่โถมเข้าโจมจับ
อยากระงับหัวใจให้ทนนิ่ง
ประกาศหาที่ให้ใจพักพิง
จะแอบอิงอย่างเงียบเงียบเรียบง่ายพอ
//////////////////////////////////
มีบ้างไหมหัวใจใครให้อิง
จะขอพิง...พักกายใจ...ไว้ด้วยคน
17 ธันวาคม 2548 20:39 น.
มารแมงมุม
กระเทียมเถาหนาวแรกนี้ที่หน้าบ้าน
แย้มตระการม่วงขาวพราวสดใส
ส่งข่าวถึงหนาวเยือนเตือนห่วงใย
และเตือนใครบางคน...ฉันทนคอย
หนาวทางนี้คนทางโน้น..ที่โพ้นฟ้า
ทอดตาหาไกลแสนไกลให้เศร้าสร้อย
หนาวกระทบหัวใจให้เป็นรอย
ใจดวงน้อยมีรอยช้ำมีน้ำตา
เพราะเธอไกลร้างเลือนเหมือนลืมแล้ว
เสียงหัวใจมันเต้นแผ่ว...แล้วไห้หา
หายเงียบไปร้างคำเอ่ยอำลา
ใช่ต่อว่า...แค่ทวงถามความผูกพัน
รู้ทั้งรู้ว่าหนทางเราห่างเหิน
มีทางเดินแตกต่าง..ห่างความฝัน
มีช่องว่างบางเบา...ไม่เท่ากัน
เธอกับฉัน..ใกล้หรือไกล...ใช่ต่างเลย
หนาวทางนี้ทางโน้นเล่าหนาวบ้างไหม
วันไหนไหนเรื่องราว...กล่าวเฉลย
ฉันยังรอไออุ่นคนคุ้นเคย
ลมรำเพยก็สะท้าน...ผิวกร้านนวล
กระเทียมเถาคลี่บานนานชั่วครู่
พร้อมจู่จู่แว่วสำเนียงเสียงไห้หวน
เป็นเสียงจากข้างในใจรัญจวน
เหมันต์ครวญข้ามฟ้ามาถามใจ
คนทางโน้น...คงไม่หนาวเท่าคนนี้
คำ คนดี เลือนลับดับไฉน
ไปเรียกคำคำนี้...อยู่ที่ใด
มีคนใหม่...ให้เรียกแล้ว...หรือแก้วตา
กระเทียมเถาข้างรั้วดูมัวหม่น
ใครบางคนแปรใจไม่คืนหา
ขาวแกมม่วงโศกช้ำเอ่ยอำลา
เสน่หาในหนาว...เศร้าร่ำไร
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมารแมงมุม
หน้าส่วนตัว
1118
