28 มิถุนายน 2551 03:40 น.
ยาแก้ปวด
รอยรักฤาเล่นล้อ........รอยลวง
รอยลึกนึกทบทวน.....ถ่องแท้
รอยสวาทอาจบ่หวน....คืนกลับ เลยนา
รอยพร่ำร่ำไห้แม้.......อ่อนล้าพาถวิลฯ
ยินหทัยฝากไว้...........รอนรอน
ยินจริตคิดถึงตอน.......รักสร้าง
ยินเสียงเรียกเว้าวอน...ว่ารัก สักครา
ร้อยอื่นคืนเลิกร้าง........บ่ร้างสิเน่หาฯ
รักเอยเปรยออกให้....อาทร
รักเอ่ยเผยละคร........ใช่แสร้ง
แรงรักปักสลักศร.......แทงทิ่ม อกเอย
แรงรักฤาแรงแกล้ง...หยอกเย้าเฝ้าถามฯ
รักเจ้าเกินกว่าเอื้อม.....คว้าถึง
เพราะรักเจ้าเกินดึง.....ไขว่คว้า
รักมากอยากตราตรึง....ถึงรัก ก่อนเฮย
ฤารักจักฝืนกล้า...........เล่นล้อลวงไฉนฯ
26 มิถุนายน 2551 03:07 น.
ยาแก้ปวด
บ้านกระท่อมใกล้ถึงบึงริมน้ำ
เช้าเย็นย่ำสองตาพาออกหา
ตกปลาเล็กน้อยใหญ่ในธารา
แล้วนำมาแบ่งสรรปันกันกิน
พายเรือน้อยลอยล่องท่องหาปลา
โยนแหหาปลาว่ายชายโขดหิน
สองหนุ่มเฒ่าตานากับตาอิน
มิเคยสิ้นน้ำใจให้ทุกครา
จนอยู่มาวันหนึ่งถึงคราวยาก
ปลาที่หาลำบากมากนักหนา
จับได้เพียงตัวเดียวโอ้หนอปลา
ทำสองตาต้องแย่งแบ่งสรรกัน
ตาอินเลือกแบ่งหัวปลาเอาไว้ก่อน
ตานางอนให้หางปลาช่างน่าขัน
นั่งถกเถียงเกี่ยงแก่งแย่งเกินแบ่งปัน
ปล่อยเวลาล่วงเลยวันผันเปลี่ยนไป
แล้วจู่จู่มีตาอยู่ผู้เดินผ่าน
ชักรำคาญสองเฒ่าเถียงเสียงถึงไหน
เดินไปคว้าปลาตัวเดียวเลี้ยวหลบไกล
ปล่อยสองเฒ่างงกระไรใครคว้าปลา...
22 มิถุนายน 2551 04:15 น.
ยาแก้ปวด
เพียงปล่อยให้สายลมพรมพลิ้วเธอ
มีความรักให้เสมอเธอรู้ไหม
แม้เราต่างห่างกันเกินเข้าใจ
ฝากลมไล้ลูบแผ่วแว่วรักมา
อยากจะอยู่ในหัวใจใครผู้หนึ่ง
อยากจะซึ้งอิ่มในปรารถนา
อยากจะเอ่ยทุกคำจากอุรา
อยากบอกว่า"รักเธอ"เก้อไหมคุณ
บทกวีร้อยอื่นหมื่นแสนเอ่ย
มิเคยเผยบอกใครมาให้หนุน
เพียงรู้สึกว่า"รัก"เกินสมดุลย์
หากเพียงคุณยินแล้วแว่วออกมา
เพียงจริตนิยามถามเรียกหา
กระซิบพาเรียกเธอเพ้อนักหนา
แทนคุณแทนใจใครให้พรรณนา
ได้ช่าวว่า"หัวใจ"ไม่มีใคร....
20 มิถุนายน 2551 20:05 น.
ยาแก้ปวด
ในหลวงทรงร้องไห้>>>>>>
เมื่อวันที่ 8 มีนา ที่ผ่านมาผมได้ไปงานที่โรงเรียน
เหมือนเช่นทุกปีตอนกลับเดินมาตามตึกยาวเพื่อจะกลับมาทางประตูด้าน
เพาะช่าง ยังไม่ถึงบริเวณเศาลหลวงพ่อปู่ พบอาจาร์ยท่านหนึ่งนั่งอยู่
จำได้ว่าเป็นอาจารย์สุธี ท่านเกษียณไปแล้ว ไม่รู้คุณรู้จักรึเปล่า กราบอาจารย์ท่านแล้ว สังเกตุเห็นว่าอาจารย์ร้องไห้อยู่ ท่านบอก เพิ่งได้พบกับรุ่นพี่ที่มาในงาน รุ่นที่เท่าไหรก้อไม่ได้ถาม เป็นนายทหารราชองครักษ์ชั้นผู้ใหญ่ เค้าเล่าให้อาจารย์ฟังว่า
****ในหลวงทรงร้องให้เห็นบ่อย****
'ทรงเสียใจที่เมืองไทยจะสิ้นในรัชกาลของท่าน แล้วกระนั้นหรือ'
ผมอยากจะตอบอาจารย์ไปว่าคงไม่หรอก ถ้าคนไทย รู้จำคำว่าว่า'หน้าที่'มากกว่า'สิทธิ'
เราเคยชินกับการเป็น..ผู้รับ...จากคนคนหนึ่งที่เกิดมาเป็น..ผู้ให้...ให้มาตลอด เคยชินจนลืมไปว่าวันนี้ถึงเวลาแล้วรึยังที่ เราควรจะผู้ให้แก่พระองค์ท่านบ้าง... ผมลาอาจารย์เรียบร้อยร้อย กลับไปตามตึกยาว ไปไหว้ พระผู้ให้กำเนิดโรงเรียน อธิฐาษขอให้พระองค์ท่านช่วยคุ้มครองให้หลานท่านทรงมีแต่ความสุข..ทรงมีพระพลานามัยที่แข็งแรง...เพียงแค่ไม่อยากได้ยินว่า
..ในหลวงทรงร้องไห้
ความสุขของพระมหากษัตริย์
หนึ่งปีที่ผ่านมา
เราใส่เสื้อเหลืองเราใส่สายรัดข้อมือสีเหลือง
คนนับแสนไปนั่งรอเป็นชั่วโมงๆ หน้าพระที่นั่งอนันตสมาคมเพื่อจะได้เห็นพระพักตร์ของพระบาทพระเจ้าอยู่หัวเพียงไม่กี่นาทีวันนั้น ในขณะที่ทั้งโลกเริ่มเสื่อมศรัทธาในระบบการปกครองโดยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขเราได้ แสดงให้โลกได้เห็นว่ามีประเทศเล็กๆ ประเทศหนึ่งที่คนทั้งชาติยังซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อราชวงศ์ จักรี และ พระมหากษัตริย์อันทรงเป็นที่รักยิ่งของคนไทย
.....สิบสองปีที่ผ่านมา
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงพระประชวรหนักด้วยโรคหัวใจเพราะทรงงานหนักเกินไปในขณะเดียวกัน สมเด็จพระราชชนนีก็ทรงพระประชวรหนักอยู่ ณ โรงพยาบาลศิริราชเช่นกัน เรายังจำรูปในหนังสือพิมพ์ที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวเสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมพระราชชนนี
ไม่กี่วันหลังจากการผ่าตัดใหญ่ถวาย พระหัตถ์ข้างหนึ่งกุมอยู่ที่พระอุระ และในพระหัตถ์อีกข้างหนึ่งทรงถือ ม้วนแผนที่กรุงเทพฯ เพราะน้ำกำลังท่วมกรุงอยู่ ยังจำกันได้ไหม?
..... 34 ปีที่ผ่านมา
วันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ.2516
เป็นครั้งแรกในรัชกาลที่เกิดวิกฤติด้านการเมืองรุนแรงที่สุด
วันนั้น นิสิตนักศึกษาและประชาชนนับหมื่นนับแสนเดินขบวนประท้วงรัฐบาล เหตุการณ์ร้ายแรงยิ่งขึ้นตำรวจทหารยิงประชาชน ในขณะที่นิสิตนักศึกษาก็เผาสถานที่ราชการ เกิดกลียุคทุกหย่อมหญ้า
' คนไทยฆ่าคนไทยด้วยกันเอง '
คืนนั้น สถานีโทรทัศน์ทุกช่องถ่ายทอดสดจากพระราชวังสวนจิตรลดา
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชดำรัสกันคนไทยทุกคนว่า คนไทยจะฆ่าคนไทยด้วยกันไม่ได้ ทุกอย่างต้องสงบโดยฉับพลัน
และทุกอย่างก็สงบโดยฉับพลัน หลังจากนั้นไม่นาน มีฝรั่งคนหนึ่งมาถามผมว่า เป็นไปได้อย่างไร ที่คนๆ เดียวจะมีอำนาจเหนือคนทั้งประเทศได้อย่างนั้น? ผมไม่ได้ตอบ แต่ตอนนั้นใจผมคิดถึงประโยคที่ มรว. คึกฤทธิ์ ปราโมชฯ ได้ให้สัมภาษณ์กับสถานีโทรทัศน์ BBC ว่า พระองค์ทรงเป็น 'SOUL OF THE NATION' หรือจิตวิญญาณของคนไทยทั้งชาติ ยังจำกันได้ไหม?
แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่
เราสร้างค่านิยมผิดๆ ว่าคนที่ประสบความสำเร็จคือคนที่มีเงินมากที่สุด
เราโกงทุกครั้งที่มีโอกาส
เราเรียกร้องประชาธิปไตยโดยคิดถึงแต่ สิทธิ
แต่ลืมคำว่า หน้าที่
เรากำลังฆ่ากันเองทุกวันในภาคใต้
เราสร้าง กฎหมู่ ให้เหนือ กฎหมาย
เราเดินขบวนประท้วงในทุกอย่างที่เราไม่เห็นด้วย
เราก้าวร้าวต่อกัน เราแตกแยกกัน
และทั้งโลกกำลังจับตามองเราอยู่
เราเคยหยุดคิดกันบ้างไหมว่า
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของเรา
จะทรงเสียพระทัยเพียงใด?
แล้วสิ่งที่เราทำไปในวันเฉลิมพระชนมพรรษาคืออะไร การที่เราใส่เสื้อเหลือง สายรัดข้อมือ ที่ว่า Long life The King เราทำเพื่ออะไร
มันเป็นแค่ผักชีโรยหน้าที่จะแสดงให้โลกเห็นว่าคุณรักพระมหากษัตริย์เพียงใดเท่านั้นนะเหรอ
80 ชันษาของพระองค์ท่าน หากเปรียบกับคนธรรมดาก็สมควรที่จะได้พักเต็มที่ได้รับการดูแลและระมัดระวังเป็นพิเศษ ไม่สมควรที่จะตรากตรำทำงานหนัก แต่กลับเป็นว่า ในปีที่ครบ 80 ชันษาของพระองค์ท่านยังต้องทรงงานอยู่ตลอดเวลา ทั้งๆ ที่ทรงต้องอยู่ภายใต้การถวายการดูแลของคณะแพทย์
พระองค์ต้องรับทุกข์ของคนไทยทั้งชาติ
ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้
ไม่ใช่จะประทับอยู่ในพระราชวังใหญ่โตสวยงาม แห่ล้อม
ด้วยข้าราชบริพาร
หากแต่ความสุขของพระมหากษัตริย์พระองค์นี้คือ
เมื่อประชาชนของพระองค์ท่านรักสามัคคีกัน
รู้จักความ พอเพียง และมีสติ-เพียงเท่านี้เอง
แล้ววันนี้เรากำลังทำอะไรกันอยู่?
หรือนี่คือการแสดงความกตเวทีต่อพระมหากษัตริย์ของเรา
19 มิถุนายน 2551 15:57 น.
ยาแก้ปวด
ชักระอาบ้านยุ่งมุ่งอาฆาต
หญิงใหญ่พลาดเสียสาวเพราะเจ้า"มิ่ง"
คนขับรถสุดหล่อพ่อไม่ทิ้ง
เลยรีบวิ่งหนีตามยามวิกาล
ไปแอลเอร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ
ไม่สนคำเย้ยเยอะเพราะวิ่งร่าน
ยอมเป็นเมียคนขับรถที่โปรดงาน
ขับแท็กซี่ทั่วบ้านทั่วนานเนาว์(อาราเล่-หญิงใหญ่)
ข้อยชายน้าง ดาดวางเมิน เมิ้นจะแข
ต่งเพราะแหล แลร์ไม่เคย ขันเย้ยเหยา
ไอไปยาย มายพี่เชีย เอียเป็นเมา
ขันเลิกเกา เตารัว แขนคั่วทอ
ฝอที่รัน มันนานวา ดึ้งมาไถ
คร่าจะไว ไยงัง เก้าช่างขอ
นีวันใน้ ใน่สมจา รานมานอ
พานแต่งงอ ข้อเหา มันเ_ากา
ถอดคำกระตุกกระตักของ ชายน้อย ได้ว่า
" ข้างชายน้อยเดินวางมาดแม้จะเขิน
แต่เพราะหลงเลยไม่แคร์เขาเย้ยหยัน
อายไปใยเมียพี่ชายเอาเป็นเมีย
เขาเลิกกันตัวเราขอคั่วแทน
ฝันที่รอมานานวันได้มาถึง
ใครจะว่ายังไงก็ช่างเขา
ในวันนี้น่าสมใจรอมานาน
พอแต่งงานเข้าหอมาเ_ากัน"(Victoriasecret-ชายน้อย)
ชายกลางเห็นชายน้อยออดอ้อนเมีย
สุดแสนเพลียหัว ใจใครกันหนา
นี่เมียพี่น้องชายยังหมายตา
เมียก็แสนให้ท่าบ้าสิ้นดี
ว่าแล้วเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า
ปล่อยน้องเราเมียชั่วมั่วสุขศรี
ไปพัฒพงษ์หาหนุ่มทุ่มชีพพลี
ยอมกินถั่วดำดีกว่ามีเมีย(ยาแก้ปวด-ชายกลาง)
ฟาดชายน้อยอีกคนก็เข้าท่า
ชายกลางมาได้เห็นเป็นหัวเสีย
ก็ชายน้อยขาวอวบรวบคลอเคลีย
หลังฟาดเพลียเด็กน้อยไม่ด้อยแรง
ฟาดยกครัวสว่างวงศ์ตรงดังหวัง
สุขใจจังพี่น้องไม่หน่ายแหนง
คนละวันพจไหวอย่างครางแคลง
อย่ามัวแทงประตูหลังกลับวังเวียง(มณีจันทร์-พจมาน)
หญิงเล็กจ้องมองแสร้งแกล้งดีด้วย
บำเรอส่วยปรนเปรอไม่เผลอเถียง
จัดอาหารหวานคาวส่งถึงเตียง
รับใช้เยี่ยงลูกน้องที่ซื่อตรง
หารู้ไม่ยาพิษที่คิดร้าย
คอยทำลายกายยับดับผุยผง
รินน้ำส้มของหวานผสมลง
ไร้อยู่ยงชีพแน่แม่พจมาน
หญิงเล็กรับชายน้อยคอยหอห้อง
วิมานทองสองเราเลิกร้าวฉาน
รับเอ็นดูชายชู้คู่ดวงมาลย์
สุขสำราญบ้านทรายทองครองคู่คน(จิตรำพัน-หญิงเล็ก)
กว่าจะรู้สึกตัวว่าชั่วร้าย
ก็ก่อความเสียหายตั้งหลายหน
อนิจจาพรรณรายคล้ายทุกข์ทน
อยากแก้บนหลบเร้นบวชเป็นชี
กล้วยน้ำว้าคว้าขวับจับลงต้ม
ชิ้นเหมาะสมพอคลำหนึ่งคำนี่
หยอดกะทิหอมมันลงทันที
เสริฟถ้วยนึ้ใช่น้อยอร่อยพลัน
สั่งหญิงเล็กเรื่องร้ายให้หมายแก้
อย่าเพียงแต่หมกมุ่นและหุนหัน
ปล้ำชายน้อยง่อยเปลี้ยได้เสียกัน
คืนก่อนนั้นไม่แบ่งแช่งให้ตาย
สั่งหญิงใหญ่ใจคอไม่รอแม่
คนขับรถเหนียงแก่ผัวแม่หาย
คราวก่อนที่ขับส่งลงแคราย
กอดเบียดส่ายหลายครั้งตั้งค่อนคืน
สั่งชายกลางอย่าเร้นหลบเป็นเกย์
ชายเสเพลอาจทำให้ใจสะอื้น
เก้านิ้วครึ่งครึ่งหนทนกล้ำกลืน
หากชายฝืนเยี่ยงนี้ริดสีดวง
แม่ขอไปบวชชีหนีพึ่งวัด
ด้วยอึดอัดอยากนิ่งอยากทิ้งช่วง
กลัวไปหมดพจมานผีตามทวง
แม่แสนห่วงผีดื้อจะตื้อตาม(อัลมิตรา-หม่อมแม่)
~~อวสาน~~
โปรดติดตาม จำเลยรัก
ได้ทุกวัน เว้นบางวัน เวลา 20:30น.
รายการต่อไป ชมชิงแชมป์ฟุตบอลยูโร 2008
ระหว่าง โปตุเกต กับ อิตาลี่
รายการนี้ เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป
โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม
Calendar
Lovers
32 คน เลิฟยาแก้ปวด
หน้าส่วนตัว
1670
