8 มิถุนายน 2548 23:29 น.
ร้อยฝัน
ก้อนหิน ...........ทะนงตนว่าแข็งแกร่ง ยิ่งใหญ่
มิหวาด ..........ว่าจะมีสิ่งใด ............มาเทียบเทียม
วันหนึ่ง .......ก้อนหินที่แข็งแกร่ง ....ทิ้งตัวกลิ้งไปอยู่ริมลำธาร .....
เอ่ยคำ ....เยาะหยันลำธาร ...ว่ามิอาจเปลี่ยนแปลงตนได้ .......แม้แต่จะผลักตนให้พ้นทาง ..........................
ลำธาร.....ยังคงรับฟัง อย่างนิ่งสงบ ......ไหลเอื่อย ๆ ไปเรื่อยทุกวัน
ก้อนหิน ก็ยังคงเยาะหยัน ............เหมือนเดิม
นานวัน .....ก้อนหิน ....ก็เริ่มสึกกร่อน และขยับห่างจากจุดเดิมไปเรื่อย ......
ทีละน้อย ทีละน้อย.........................
จวบจนวันหนึ่ง ....ก้อนหิน....ก็พบว่า ....ตนมิอาจต้านทานแรงไหลเอื่อยของลำธารได้อีก .....ได้แต่กลิ้งหลุน ๆ ไปตามกระแสน้ำที่พัด .....
ก้อนหิน ... เฝ้ามองตนเอง ที่มีขนาดเล็กลง เล็กลง จนมิอาจต้านทาน ลำธารได้
มันเฝ้ารำพีง......ถึงเรื่องที่ผ่านมา............มันปรารถนา จะกลับไปที่เดิม ...แต่ไม่มีแรงพอ..........................
คุณล่ะ ...... เคยพบหินก้อนนั้น ในลำธารบ้างไหม ....ช่วยนำมันกลับขึ้นไป
บนฝั่งให้ที
5 มิถุนายน 2548 23:59 น.
ร้อยฝัน
ตื่นขึ้นมากลางดึก ระทึกขวัญ
ตื่นจากฝัน ชั่วร้าย ใจหดหู่
เหมือนมีตา ปีศาจ คอยเฝ้าดู
คอยจ้องอยู่ ยื่นมือ จะเค้นคอ
นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย ใจมันร้อน
หวนนึกย้อน ถึงฝัน นั้นอีกหนอ
ห้องก็มืด ไฟก็ดับ กลับไม่พอ
ต้องทนรอ ถึงเช้า อย่างเปล่าดาย
หูพันแว่ว ยินเสียง ร้องร่ำไห้
ปิ่มขาดใจ โหยหวน ชวนใจหาย
เหลียวมองไป ไม่มีใคร อยู่ข้างกาย
หรือฝันร้าย จะกลาย เป็นเรื่องจริง
ชะโงกมอง รอบกาย ใยเปลี่ยวร้าง
ยืนเคว้งคว้าง คนเดียว ใจเกรงกริ่ง
เสียงหวนไห้ ใกล้มา ยิ่งประวิง
ก้าวขาวิ่ง ไม่ขยับ กลับยืนรอ
แล้วอะไร เคลื่อนไหว อยู่ตรงหน้า
ทะมึนมา ยิ่งใกล้ ใจมันหงอ
รีบสวดมนต์ กุมเหรียญ ที่ห้อยคอ
แค่เพียงขอ อย่าหลอกหลอน ก่อนรุ่งราง
2 มิถุนายน 2548 21:58 น.
ร้อยฝัน
จะเจ็บปวดอย่างไรเธอไม่รู้
จะหดหู่อย่างไรเธอไม่เห็น
จะทุกข์ร้อน อย่างไร ให้มันเป็น
ไม่เคยเค้น น้ำตา ให้อาทร
ทำใจเย็น เย็นชา ประสาหญิง
แม้ที่จริง ใจเจ็บ เกินถ่ายถอน
ปั้นหน้าชื่น ฝืนเล่น เป็นตัวละคร
แต่ละตอน แต่ละบท จนหมดใจ
มันดูแปลก แปลกไป ไหมละเออ
รักจนเพ้อ รักเธอ จึงทำได้
ก็มันเจ็บ ยับเยิน จนเกินไป
จะอย่างไร ก็ไม่คืน ยอมฝืนทน
จะเย็นชา ต่อไป ทั้งใจรัก
ให้ประจักษ์ แจ้งใจ ในสักหน
มันจะแข็ง เพียงใด หนอใจคน
ไม่ดิ้นรน ไขว่คว้า รักมาครอง
ประตูใจ ใส่กลอน ไว้แน่นหนา
กลัวใครมา ชิงใจ ให้มันหมอง
กลัวเจ็บช้ำอีกหน ไร้คนปอง
ไม่อยากลอง รักอีกครั้ง ยังขลาดกลัว
13 พฤษภาคม 2548 23:53 น.
ร้อยฝัน
บอกรักเธอ กี่พันครั้ง ยังไม่ซึ้ง
บอกคิดถึง กี่พันหน สนใจไหม
บอกว่าห่วง กี่พันคำ ไม่ใส่ใจ
ไร้เยื่อใย ไมตรี มีกลับมา
วันเปลี่ยนไป ใครเปลี่ยนแปลง แคลงใจนัก
ฤาหมดรัก หมดไฟ เสน่หา
ฤาจะทิ้ง กันไป ไกลลับตา
ฤามารยา กลับกลอก ไว้หลอกกัน
ลืมหมดสิ้น วันชื่น คืนเคยสุข
เคยสนุก สราญ สาบานมั่น
สัญญารัก ว่าเรา จักผูกพัน
จวบจนวัน ชีพวาย ตายจากไป
ลืมหมดแล้ว หรือใจ กระไรนั่น
ทิ้งความฝัน ทิ้งวัน อันสดใส
ทิ้งความรัก ที่ซาบซ่าน หวานกว่าใคร
ทิ้งหัวใจ ดวงนี้ ที่เฝ้ารอ
10 พฤษภาคม 2548 23:05 น.
ร้อยฝัน
เช้า
เสียงแม่ปลุก..........ลุกเถอะลูก ไปทำงาน
ก่อนออกจากบ้าน แม่สั่งนักสั่งหนา ....ตอนเย็นซื้อของมา...
แม่จะพาไปทำบุญ..............
ซื้อ
ดอกไม้ ธูป เทียน ขนม ขต้ม น้ำเปล่า สังฆทาน
เดินผ่านร้านดอกไม้ ...... ช่วยอุดหนุน......ทำบุญเวียนเทียน....
ถึงบ้าน
แม่ ตระเตรียม ข้าวของวุ่นวาย .... หนูซื้ออะไรมามั่ง....
แม่ว่าแม่จะทำ .... แกงอ่อม ... ฟักทองแกงบวด...
ไปจังหันตอนเช้า..... ยายชอบ
ถาม
หนูซื้ออะไรมาบ้าง .... แม่ลืม ... บอกหนูซื้อเข็มขัดมาให้แม่....
แม่เตรียมผ้าซิ่นไว้ .... ให้หนูนุ่งไปวัด ............
แม่จ๋า .... หนูขอใส่กางเกง .... ไม่ได้หรือ ......
พ้อ
ลูก.... หนูเป็นลูกแม่ .... เป็นลูกอีสาน ...ใช่ไหม.....
ผ้าซิ่นไหม.... งดงาม ... แม่ทอด้วยมือ ... ด้วยใจ
อ้อน
ลูกนุ่งไม่เป็น ..... ไม่คุ้นเคย....กลัว.....หลุด
แม่
หัวเราะ ...... ส่ายหัว ......เดินออกไป..... หยิบผ้าซิ่นไหม งดงาม....ยื่นให้
ลองดู ..................
ลูกสาว
พับไว้ที่เดิม .....อาบน้ำ................เตรียมจะดูละคร
แม่
เสียงแม่แว่วให้ได้ยิน ...................ใช่แต่แต่งตัวสวย.............
ทำบุญให้ได้บุญ ....... ใจ ....... ต้องงดงาม
หน้าส่วนตัว
2872
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟร้อยฝัน
