15 กรกฎาคม 2549 12:47 น.
ร้อยฝัน
ป่านฉะนี้คนดีอยู่ไหนหนอ
รู้ไหมใจคนรอมันเปล่าเปลี่ยว
เหมือนหมดทางยืนคว้างอยู่คนเดียว
ไร้คนมาแลเหลียวเปล่าเปลี่ยวใจ
หรือคุณลืมใครคนนี้ที่รออยู่
ไม่รับรู้จะโดดเดี่ยวสักแค่ไหน
ที่ทนรอมันผิดมากหรืออย่างไร
คุณจึงไม่คิดสนใจมาใยดี
จากกันแล้วก็จบลบภาพฝัน
เคยสร้างสรรจากใจใยหลีกหนี
ลืมคำหวานเคยเอื้อนเอ่ยเผยวจี
รักที่มีกลับเลือนหายกับสายลม
คุณรู้ไหมในใจมันเจ็บหนัก
เจ็บเพราะรักมลายคลายสุขสม
ยามคุณจากใจรับกรรมช้ำระบม
ใจตรอมตรมเพราะรักพรากจางจากไป
ไม่เห็นใจใครคนนี้ที่คอยอยู่
จะให้กู่จนก้องร้องถึงไหน
ฉันทนเจ็บปานนี้ก็เพราะใคร
หมดเยื่อใยกันแล้วแจวจากจร
4 กรกฎาคม 2549 23:19 น.
ร้อยฝัน
เจ้าหญิงของฉัน
ผู้เฝ้าฝันถึงทุ่งดอกหญ้า
ที่หอมอวลด้วยมวลดอกไม้นานา
เย็นฉ่ำด้วยสายธาราไหลริน
เจ้าหญิงของฉัน
ผู้ที่มีฝันไม่เคยจบสิ้น
ผู้จะคว้าดาวมาสู่ดิน
ผู้ถวิลจะข้ามผ่านกาลเวลา
เจ้าหญิงของฉัน
ผู้ที่ฝากฝันไว้ สุดขอบฟ้า
ผู้ที่ซ่อนเหงาไว้ในดวงตา
ผู้ที่ซ่อนมายาไว้เบื้องหลัง
เจ้าหญิงของฉัน
รู้ไหมเฝ้าฝันอยากพบอีกครั้ง
ในยามโดดเดี่ยวเพียงลำพัง
เพราะมีความหวัง จากสิ่งเดียว
เจ้าหญิงของฉัน
เมื่อโลกแห่งฝันมันเปล่าเปลี่ยว
เหมือนเส้นทางร้างไร้ใครมาเทียว
ฉันหวังคุณคนเดียวมาปลอบใจ
6 มิถุนายน 2549 12:46 น.
ร้อยฝัน
ข้าเป็นเพียงเศษดาวที่ไร้ค่า
มิอาจเทียบจันทราบนฟ้ากว้าง
เหมือนเศษหิน หล่นเกลื่อน บนรายทาง
มิอาจอ้างอวดโอ่โก้เหมือนใคร
เพียงแต่ข้าโคจรตามวิถี
มิได้มีเส้นทางอันยิ่งใหญ่
เป็นเศษดาวด้อยค่ากว่าที่ใคร
จะสนใจ มองหา ตัวข้าเลย
แต่ข้าขอสาบานด้วยหาญกล้า
เป็นสัญญาจากใจใคร่เอื้อนเอ่ย
ข้าจะไม่ก้มหัวเหมือนอย่างเคย
ข้าจะเงยหน้าสู้ทุกหมู่มาร
แม้จะดับมืดมนจนสิ้นแสง
ไร้เรี่ยวแรงต่อสู้ประหัตประหาร
ถึงจะกลายเป็นแค่เพียงตำนาน
ที่ลูกหลานไม่ภูมิใจในเศษดาว
แต่ข้ายังภูมิใจในตัวข้า
ที่หาญกล้าเข้าชนบนห้วงหาว
เพื่อหลายดวงส่องแสงสุกสกาว
ยามเมื่อคราวสิ้นแสงแห่งตะวัน
15 พฤษภาคม 2549 23:09 น.
ร้อยฝัน
พบอนงค์นางหนึ่งสวยผุดผาด
เธอช่างบาดหัวใจชวนไหลหลง
เพียงแค่พิศ ก็ทำให้ ใฝ่พะวง
แม่โฉมยงหลอนใจทุกเวลา
ในส่วนลึกเรียกร้องน้องคนสวย
แม้ชีพม้วยร่างฝังดินถวิลหา
พี่อยากให้คนดีมีเมตตา
โปรดหันมาแล้วส่งยิ้มโอ้พิมพ์ใจ
แต่ทว่าทำอย่างไรเจ้าไม่สน
แม่หน้ามนเบ้หน้าด่าเข้าใส่
โถทูนหัวใจร้ายทำลายใจ
ดูถีไล่ดั่งหมูหมาดั่งบ้าบอ
แต่กับใครอีกคนสนใจนัก
คงจะรักสุดหัวใจเจ้าสิหนอ
พี่เห็นเจ้าคอยเฝ้าพะเน้าพนอ
เดินเคลียคลอโอบไหล่ใกล้ชิดกัน
หอมแก้มกันเบียดอีกนิดชิดอีกหน่อย
พี่เห็นบ่อยเกินไปแล้วจอมขวัญ
เจ้าจงใจฆ่าให้ตายวายชีวัน
หมดสิ้นฝันจะรักเธอแค่เผลอไป
พี่ขอถามสักนิดพี่ผิดหรือ
ที่ตามตื้อ เพราะรักมันผิดไหม
หรือพี่ชั่วพี่เลวเกินทำใจ
เจ้าจึงไปรักบุปผาป่าเดียวกัน
30 เมษายน 2549 23:50 น.
ร้อยฝัน
เบิ่งเถียงนาที่อ้ายถ่าอีนาง
แปนจางป่างส่องซอดฮอดบ่เห็น
น้องยืนถ่าคิดนำอ้ายไปบ่เป็น
จนตาเว็นตกดินสิ้นแรงใจ
อ้ายหนออ้ายตั๊วน้องให้คองถ่า
บ่เห็นมาจั๊กเพิ่นลี่หนีไปไส
บ่ฮักกันซั่นบ๊อจึงจากไกล
ถิ่มน้องให้เดียวดายเพราะอ้ายลืม
ตั๊วให้น้องหลงฮักหลงภักดี
อ้ายมาหนีน้องฮ่องไห้ซ่ำใจตื่ม
ผู้ใด๋น๊อสิเห็นใจให้น้องยืม
รักที่ดื่มด่ำแทนแค้นในใจ
เมื่อเหมิดค่าเหมิดทางนางสิจาก
ต้องจำพรากหย้อนฮักเฮาบ่สดใส
อ้ายบ่ฮักน้องบ่หว่าถ่าสิไป
บอกน้องให้มันแจ้งแถลงความ
ตอนแรกว่าจะไม่แปล เกรงใจอ่ะ เสียงในฟิล์ม
ดูเถียงนา ที่พี่คอยนาง
ไม่เห็นอะไรเลยว่างเปล่า
น้องยืนรอเป็นห่วงพี่จนไม่รู้ทำยังไง
จนตะวันตกดินสิ้นแรงใจ
พี่หนอพี่โกหกน้องให้รอ
ไม่เห็นไม่รู้หนีไปไหน
ไม่รักกันใช่ไหมจึงหนีไกล
ทิ้งน้องให้เดียวดายเพราะพี่ลืม
หลอกให้น้องหลงรักหลงภักดี
พี่มาหนีน้องร้องไห้ช้ำใจเพิ่ม
ใครหนอจะเห็นใจให้น้องยืม
รักที่ดื่มด่ำแทนแค้นในใจ
เมื่อหมดค่าหมดทางนางต้องจาก
ต้องจำพรากเพราะรักเราไม่สดใส
พี่ไม่รักน้องไม่ว่าถ้าจะไป
บอกน้องให้แจ้งแถลงความ
เอวัง ก็เป็นด้วยประการฉะนี้เทอญ
หน้าส่วนตัว
1401
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟร้อยฝัน
