7 สิงหาคม 2550 11:59 น.

ขอแค่ฝันเดียว


ฉันรู้สึกปวดรวดร้าว
ในทุกคราวที่มองเห็น
ก็แค่หวังมิได้เป็น
เหมือนดังเช่นที่เคยมา

ทุกครั้งยามเธอออนไลด์
รู้ไหมใจฉันใฝ่หา
แต่ไม่เห็นทักสักครา
ดังหนึ่งว่าเลิกรากัน

ข้อความสักหนึ่งข้อความ
อ่านในยามที่หวาดหวั่น
หัวใจมีไม่ต้องปัน
ขอแค่ฉันคุยกับเธอ

จากแล้วจบจริงหรือนั่น
หรือแค่ฝันแค่หลงเพ้อ
หลับตายังคงละเมอ
ยิ่งรักเธอเพิ่มทุกวัน

ก่อนจะไปขอสักครา
ยามหลับตาจะได้ฝัน
มีเธออยู่เคียงคู่กัน
ในทุกวัน ทุกเวลา

ช่วยอวยพรให้ฝันดี
ในคืนที่แสนเหว่ว้า
ช่วยบอกอีกสักครา
โกหกว่ายังรักกัน

เท่านั้นที่ฉันจะขอ
อย่าปล่อยรอปล่อยให้ฝัน
ขอแค่ล่วงผ่านคืนวัน
ขอเพียงฝัน เดียวในใจ

1369

love

comment

2 สิงหาคม 2550 23:27 น.

..อ่อมฮวก..

ร้อยฝัน

นึกถึงแม่คราวก่อนตอนเป็นเด็ก
ตัวยังเล็กเคยวิ่งตามเคยถามไถ่
แม่หิ้วถังถือสวิงไปทำไม
หนูขอไปกับแม่ด้วยช่วยอีกคน

แม่ท่องน้ำช้อนสวิงใกล้ริมฝั่ง
ลูกก็นั่งรอแม่ชะแง้บ่น
แดดร้อนจริงนะแม่แต่ต้องทน
ตอนเย็นฝนตกแน่แม่ว่าไง

แม่ร้องบอกช่วยถือถังอย่างนั่งนิ่ง
ดูสวิงฮวกติดโขโหถ้วยใหญ่
แมงระงำ แมงอ่อนซ้อย รวบเก็บไป
ให้เร็วไว ช้อนอีกหน่อยค่อยกลับเรือน

จนตะวันเลื่อนลอยคล้อยจากฟ้า
จวนจะลาลับเขาเราจึงเคลื่อน
ถือคุถังวิ่งหน้าตั้งแม่สั่งเตือน
เดี๋ยวกระเทือนหกรดคงอดกิน

พอถึงเรือนเทฮวกออกลงใส่หม้อ
ใส่น้ำพอแยกเศษไม้ให้หมดสิ้น
แล้วนำมาไสขี้ที่มีดิน
ก่อนทำกินล้างให้สิ้นดินอีกที

ก่อกองไฟน้ำใส่หม้อรอจนร้อน
แล้วจึงหย่อนข่าตะไคร้ใส่เต็มที่
ใบบักกรูดผักอีตู่ในตู้มี
ใบผักชีพริกอ่อนหย่อนลงไป

น้ำปลาร้าเกลือแกงเติมแต่งรส
น้ำปลาหยดสักน้อยค่อย ๆ ใส่
ชิมอีกที รสดีแล้วราไฟ
ตักลงถ้วยใบใหญ่ไปกินกัน

ข้าวเหนียวนึ่งกระติบใหญ่เอาไปตั้ง
แล้วจึงนั่งล้อมวงลงไปปั้น
ข้าวเหนียวจ้ำแต่น้อยค่อยแบ่งปัน
อ่อมฮวกนั้นหายากหากอยากกิน

2370

love

comment

27 กรกฎาคม 2550 11:53 น.

.....ถาม.....

ร้อยฝัน

เคยมีกันบ้างไหมในสำนึก
เคยรู้สึกเคยคิดกันบ้างไหม
ที่ก้าวร้าวรุนแรงได้อะไร
ยอมเป็นหมารับใช้ให้ใครกัน
ประเทศชาติมิใช่ของเราหรือ
จึงยึดถือแค่ใครใครคนนั้น
หรือคนไทยไม่เหลือเยื่อใยกัน
จึงฟาดฟันให้ยับดับสิ้นไป
เมื่อต่างคนต่างคิดยิ่งแปลกแยก
เมืองแทบแตกภูมิใจแล้วใช่ไหม
เศรษฐกิจล่มจมลงก็เพราะใคร
สาแก่ใจจึงปล่อยให้ตายทั้งเมือง
มีเบื้องหน้าเบื้องหลังไม่ยั้งคิด
ยอมทำผิด เบ่งใหญ่ให้มันเขื่อง
ให้โลกรู้กันทั่วตัวกูเคือง
ให้มีเรื่องเข่นฆ่ามาทำลาย
จะลบหลู่เบื้องบนกูสนไม่
เดือดร้อนใคร่ช่างหัวกูมีสาย
บ้านเมืองนี้ไม่ต้องสุขทุกข์จนตาย
ตราบจนวันสุดท้ายให้ล่มดิน
ไม่สำนึกข้าวน้ำที่รดหัว
เห็นแก่ตัวกูได้เอาทั้งสิ้น
คนก่นดา สาบแช่งแม่งไม่ยิน
คงชาชินจนกร้านหน้าด้านทน
เสียดายเงินเสียดายทองของประเทศ
พวกผีเปรตพวกนี้ทำปี้ป่น
มีสมองไร้หัวใจมิใช่คน
หรือสับสนตัวกูนี้ขี้ข้ามาร

1117

love

comment

21 พฤษภาคม 2550 11:28 น.