30 เมษายน 2549 22:50 น.
ร้อยฝัน
เมื่อวานฉันรีบร้อน
รีดผ้าผ่อนไปทำงาน
เฝ้าเพียรรีดอยู่นาน
รีดจนคร้านไม่ยอมเรียบ
มองดูแล้วนึกไป
รู้ทันใดปลั๊กลืมเสียบ
ขี้ลืมหาใครเทียบ
จนถูกเปรียบหัวขี้เลื่อย
แต่ก่อนตอนเป็นเด็ก
ทั้งตัวเล็กและทั้งเฉื่อย
เสียงพูดก็เนือยเนือย
หัวขี้เลื่อยเรียนไม่ดี
จนโตเป็นผู้ใหญ่
จะหัวไวเป็นไม่มี
แข่งใครแพ้ทุกที
อยากมุดหนีซ่อนความอาย
วันก่อนก็หนหนึ่ง
เพื่อนรำพึงด้วยความหน่าย
ขี้ลืมมิเว้นวาย
ลืมไปได้ชายที่รัก
เพื่อนถามแล้วความหลัง
เมื่อตอนครั้งนอนหนุนตัก
เคยเล่าหลายครั้งนัก
เพื่อนเลยทักลืมได้ไง
เลยบอกไม่เคยจำ
ว่าเคยทำอยู่ที่ไหน
ไม่รู้นอนตักใคร
เห็นตอนใดช่วยบอกที
เพื่อนเลยผัวะเข้าให้
ทำยังไงกับแกดี
ก็นึก นึกเข้าซี
ทำอย่างนี้ไว้กับใคร
หากใครรู้ช่วยบอก
คิดไม่ออกไปกันใหญ่
กลัวเรื่องจะลือไป
โดยที่ไม่มีความจริง
24 เมษายน 2549 00:02 น.
ร้อยฝัน
คุณไม่เคยคิดรักฉันเลยใช่ไหม
ไม่ใส่ใจอาทรว่าร้อนหนาว
ไม่เคยถามด้วยห่วงใยเลยสักคราว
ฉันปวดร้าวเพียงใดไม่ใยดี
มองฉันเป็นเช่นดังอากาศธาตุ
ที่บังอาจรักคุณอย่างเต็มปรี่
แม้เศษรักที่จะให้คุณไม่มี
ถึงฉันพลีกายใจยอมให้คุณ
เป็นเบี้ยล่างทนไปให้ถางถาก
คุณสำรากก่นด่าว่าฉันวุ่น
ตัวคุณเองไม่เคยคิดเจือจุน
แถมทารุณจิตใจตายทั้งเป็น
เหมือนชานอ้อยสิ้นรสมันหมดค่า
รอเวลาคายทิ้งไปไม่มองเห็น
คุณฆ่าฉันให้ตายอย่างเลือดเย็น
แม้ลำเค็ญเข็ญใจได้แต่ยอม
แต่สักวันที่ฉันหมดความอดทน
ฉันไม่สนโปรดเตรียมใจไว้ให้พร้อม
แล้วอย่าหมายว่าฉันจะรอมชอม
แม้คุณน้อมกราบลงตรงที่ตีน
ก็อย่าหมายจะยกโทษที่โกรธแค้น
หากว่าแม้นชีพไม่วายตายแดดิ้น
คุณจงจำคำไว้ที่ได้ยิน
จนกว่าสิ้นลมหายใจไปจากกัน
16 เมษายน 2549 00:19 น.
ร้อยฝัน
ก็ฉันเป็นคนไร้หัวใจ
ฉันจึงรักใครไม่เป็น
ทิ้งเธอไปอย่างเลือดเย็น
ไม่เคยเห็นใจเธอเลย
เธอยังจะรักฉันทำไม
ที่ฉันทำได้เพียงเอื้อนเอ่ย
บอกคำว่ารักที่คุ้นเคย
ไม่มีเสียเลยความจริงใจ
เธอจากฉันไปจะดีกว่า
อย่าเสียเวลาจะได้ไหม
สักวันหนึ่งเมื่อเธอพบใคร
ที่เขาพร้อมให้หัวใจเธอ
เธอจะรู้ว่าที่รักฉัน
เป็นเพียงความฝันที่เธอเผลอ
รู้ว่าไม่ควรหลงละเมอ
รู้ว่าควรหยุดเพ้อถึงเสียที
เธอจะร้องไห้เสียน้ำตา
ฉันก็ไม่เห็นค่ามากกว่านี้
เก็บความรักเอาไว้ให้คนดี
ให้คนที่มีรักจริงใจ
เป็นสิ่งดีสุดท้ายที่ฉันทำ
แม้เธอต้องเจ็บช้ำร่ำไห้
ยังดีกว่าหลอกเธอต่อไป
หรือยื้อยุดฉุดไว้เสียเวลา
หากว่าเราจบกันตรงนี้
ยังคงเหลือสิ่งดีที่มีค่า
ความทรงจำงดงามยังตรึงตรา
แม้จากลาก็ยังคงฝังใจ
29 มีนาคม 2549 01:10 น.
ร้อยฝัน
เงียบเถอะท่านข้ามิได้ทำร้ายดอก
ไม่กลับกลอกข้าพูดจริงยิ่งกว่าท่าน
เพียงอยากขอน้ำใจให้เป็นทาน
โปรดเจือจานข้าวของเงินทองมา
ขอโทรทัศน์ พัดลม พรมผืนสวย
ตู้เย็นด้วย พร้อมกับทองกองตรงหน้า
เพชรในเซฟ พลอยนิล ทั้งจินดา
อีกเงินตรา รีบเอามากองรวมกัน
ท่านให้เพียงแค่นี้มิจนดอก
เงินที่งอกเงยมามากกว่านั้น
ข้ามาขอเมตตาโปรดแบ่งปัน
ไปจัดสรรคนยากไร้ได้มีกิน
ท่านเพียงยื่นขายกระดาษฟาดพันล้าน
ท่านเพียงหว่านสามสิบบาทกวาดมาสิ้น
ท่านเพียงเที่ยวท่องไปทั่วแผ่นดิน
เพียงเล่นลิ้นเกลี้ยกล่อมยอมสัญญา
ท่านจะได้กลับคืนเป็นหมื่นล้าน
คนคัดค้านอย่าสนใจมันไร้ค่า
กล่อมเป็นทาสแล้วกวาดเอาเงินตรา
มันมากกว่าข้าขอไปที่ได้คืน
แล้วอย่าลืมครั้งหน้าข้ามาขอ
อย่าให้รอ มีอะไร รีบหยิบยื่น
หากโมโหกลัวท่านตายด้วยลูกปืน
ไม่ขัดขืนจะอยู่รอดและปลอดภัย
ครั้งนี้ข้าขอบคุณที่ปันข้า
ทั้งเงินตราเพชรทองมากองให้
ขอตอบแทนปล้นครั้งนี้ด้วยน้ำใจ
จักบอกไปขอมาได้บ้านนาย กอ
16 มีนาคม 2549 01:44 น.
ร้อยฝัน
กรุ๋งกริ๋ง กรุ๋งกริ๋ง เสียงกระดิ่งกังวาน
ผัวเมียขอทาน ตาบอดจูงกันไป
นางเมียร้องเพลง ผัวบรรเลงพิณให้
กระป๋องวางไว้ รอรับเศษสำราญ
ท่านผู้ใจบุญ ค้ำจุนเถิดหนา
ขอท่านเมตตา ช่วยเหลือเจือจาน
ยังมีชีวิต จึงคิดขอทาน
ยามเมื่อเดินผ่าน ขอเศษสำราญแก่เรา
ก๊อกแก๊ก ก๊อกแก๊ก เหรียญแรกลงกระป๋อง
นางเมียจึงลอง มือคลำหยิบเอา
ปากพร่ำอวยพร ทุกข์จงผ่อนบรรเทา
เจ็บช้ำหมองเศร้า โรครุมเร้าหายเทอญ
นั่งรอขอทาน จากคนผ่านมา
จวบจนเวลา พลบค่ำจึงเดิน
กลับที่พักพิง ดูยิ่งขัดเขิน
ลำบากเหลือเกิน มีเพียงเพิงพัง
ฝนตกฟ้ารั่ว เมียผัวตัวสั่น
โอบแขนกอดกัน อุ่นพลันพอประทัง
เมื่อคืนไม่หลับ เช้ากลับมีหวัง
ลุกสู้อีกครั้ง ด้วยกำลังใจ
กรุ๋งกริ๋ง กรุ๋งกริ๋ง เสียงกระดิ่งกังวาน
ผัวเมียขอทาน ตาบอดจูงกันไป
นางเมียร้องเพลง ผัวบรรเลงพิณให้
กระป๋องวางไว้ รอรับเศษสำราญ
อยากเขียนกลอนแปด ที่ไม่มีสัมผัสใน จึงกลอนแปดหนึ่งบท ซึ่งได้กลอนสี่สองบท ในคราวเดียวกัน
หน้าส่วนตัว
1640
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟร้อยฝัน
