20 กุมภาพันธ์ 2549 00:03 น.
ร้อยฝัน
ฉันไม่รู้ มันเริ่ม จากตรงไหน
รู้แค่ใจ รักเธอ เสมอมั่น
ยิ่งวันผ่าน เวียนไป ใจผูกพัน
ไม่อาจสรร หาคำใด มาเอ่ยความ
ก่อนเป็นเพื่อน รักใคร่ มิได้คิด
แม้สักนิด ไม่เคย เอ่ยปากถาม
แค่เห็นเธอ หน้าเศร้า ก็เหงาตาม
เป็นสุขยาม เธอยิ้ม ยิ่งอิ่มใจ
แต่ดูเหมือน ยิ่งคุ้นเคย ยิ่งเลยห่าง
หมดหนทาง ให้เธอ เผลอรักได้
เธอมองฉัน เป็นเพื่อน ตลอดไป
ต้องทนช้ำ ร่ำไห้ เพียงลำพัง
จนวันนี้ ฉันรู้ซึ้ง ถึงทางรัก
แต่สุดหัก ห้ามจิต ที่คิดหวัง
อยากยื้อยุด ฉุดไว้ ให้จีรัง
แต่รักยัง ลอยหาย กับสายลม
จะทนอยู่ ต่อไป อย่างไรเล่า
ในเมื่อเขา ไม่สน ทนขื่นขม
ต้องทนเจ็บ เหน็บหนาว คราวระทม
ต้องยอมตรม รักข้างเดียว เปลี่ยวหัวใจ
12 กุมภาพันธ์ 2549 12:54 น.
ร้อยฝัน
ฉากแรก
ห้องว่าง กว้างใหญ่ ไร้สรรพเสียง
คงมีเพียง ตัวฉัน นั้นยืนอยู่
กับน้ำตา พร่างพราว ลงกราวกรู
ให้รับรู้ ความเศร้า เหงาในใจ
ห้องเงียบ คนเงียบ หัวใจร้อง
ประกาศก้อง เพราะเจ็บช้ำ จึงร่ำไห้
แม้ห้องเงียบ แต่ใจร้อง ก้องห้องใจ
ระทีกสั่น หวั่นไหว ในใจตน
ฉากสอง
เพื่อนหลายคน เข้ามา เช็ดน้ำตาให้
พร้อมปลอบใจ จนหาย คลายสับสน
ห้องที่เงียบ กลับดัง ด้วยผู้คน
คลายกังวล หมดเศร้า เหงาหายไป
ภายในห้อง หลากสำเนียง เสียงสังสรรค์
บ้างคุยกัน บ้างเล่น ในห้องใหญ่
แต่สี่งหนึ่ง ที่เงียบ คือเสียงใจ
กลับไม่ร้อง ก้องไป อย่างใจเคย
รำพัน
ยามห้องเงียบ ใจกับร้อง ต้องเป็นทุกข์
ยามสนุก กลับเงียบไป หนอใจเอ๋ย
ฤาความหมาย คำว่าเงียบ ใช้เปรียบเปรย
มิเคยเลย จะเป็นจริง ทุกสิ่งอัน
9 กุมภาพันธ์ 2549 00:05 น.
ร้อยฝัน
แม่นกขมิ้นเอย
ค่ำแล้วเจ้าจะนอน ณ หนไหน
เมื่อเจ้าจรแรมร้างห่างจากไพร
มาอยู่ในเมืองฟ้าเมืองอมร
แม่นกขมิ้นเอย
เจ้าคงจะล้าและเหนื่อยอ่อน
ไร้ที่พักพิงให้อิงนอน
เจ้าไร้คอนอาศัยใบบัง
แม่นกขมิ้นเอย
เจ้ายังไม่เคยจะสมหวัง
ที่ฝันล้มพับกลับพัง
จึงอยู่ลำพังตัวเดียว
แม่นกขมิ้นเอย
เจ้าคงเคยรู้สึกห่อเหี่ยว
เมื่อไร้ใครมาแลเหลียว
เปล่าเปลี่ยวเอกาอาดูร
แม่นกขมิ้นเอย
เจ้าคงเคยรู้สึกสิ้นสูญ
กับความยิ่งใหญ่ไพบูลย์
ที่เคยเกื้อกูลต่อกัน
แม่นกขมิ้นเอย
ฤาเป็นเพียงแค่เคยคิดฝัน
เมื่อเอื้อมมือจับกลับหายพลัน
เป็นเพียงกลุ่มควันจางหายไป
แม่นกขมิ้นเอย
เจ้าจะเคยคิดกลับไปไหม
ไปสู่อ้อมกอดของพงไพร
กลับไปเป็นหนึ่งอย่างเคย
แค่นี้ก่อนขืนเขียนต่อไปจบไม่เป็นแน่
3 กุมภาพันธ์ 2549 14:54 น.
ร้อยฝัน
คุณคนดี วันนี้ คุณมีดอกไม้
พร้อมกล่องของขวัญกล่องใหญ่
ผูกริบบิ้นสีสดใสงดงาม
คุณคนดี วันนี้ แค่อยากจะถาม
เบื่อบ้างไหมที่คอยตื้อคอยตาม
เบื่อไหมที่ยามฉันงอน
คุณคนดี วันนี้ ฉันล้าเหนื่อยอ่อน
คุณยังคงห่วงหา ยังอาทร
ให้หนุนแขนแทนหมอนหลับฝันดี
คุณคนดี รู้ไหมวันนี้ ฉันอบอุ่น
เพียงแค่อยู่ใกล้ ๆ หัวใจคุณ
ที่ว้าที่วุ่นกลับหายพลัน
คุณคนดี จริงหรือคุณมีแต่เพียงฉัน
ฤาเป็นเพียงถ้อยคำจำนรร
ที่คุณช่างสรรหามาปลอบใจ
คุณคนดี ขอถามอีกทีจะได้ไหม
ในความรู้สึกเป็นเช่นไร
คุณรักฉันบ้างไหมคนดี
21 มกราคม 2549 21:57 น.
ร้อยฝัน
ฉันมองดูรอบข้างช่างว่างเปล่า
มีเพียงเงาเลือนรางร้างไร้เพื่อน
เพียงลมพัดผะแผ่วแว่วมาเตือน
ช่างดูเหมือนจะย้ำคำสัญญา
มีแค่ความเวิ้งว้างทางชีวิต
เมื่อมวลมิตรร้างไกลไม่เห็นค่า
ในดวงจิตเศร้าสลดหมดศรัทธา
ไร้มารยาเหนี่ยวไว้ให้หวนคืน
จึงอยู่อย่างหัวใจหมดไฟฝัน
เฝ้ารำพันวิปโยคโศกสะอื้น
เก็บความหวังเจ็บช้ำทนกล้ำกลืน
เอาขมขื่นซุกใส่ในกมล
อยากหลบลี้หนีไปไกลสุดโลก
ลืมสิ้นโศกเศร้าใจได้สักหน
เป็นอากาศผ่านไปไร้ตัวตน
เพียงผ่านพ้นคนชั่วไร้หัวใจ
หน้าส่วนตัว
1226
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟร้อยฝัน
