27 มกราคม 2553 00:14 น.
อนงค์นาง
งานคือเงินคืองานบันดาลสุข
งานสนุกเพราะใจไม่สับสน
งานทุกอย่างทำได้ไม่มีจน
ต้องอดทนผลลัพธ์ประทับใจ
เป็นผู้หญิงยิงเรือเชื่อเถิดหนา
งานก้าวหน้าพัฒนาถ้าฝักใฝ่
ขยันสู้ไม่ลาอย่าขาดไป
เลื่อนขั้นได้ทุกปีไม่มีรอ
ต้องซื่อสัตย์มัธยัสถ์ประหยัดก่อน
ไว้พักผ่อนเที่ยวไปไม่ต้องขอ
มีเงินเองเก็บไว้ให้เพียงพอ
ดูแลพ่อแม่ดีมีน้ำใจ
ทำงานเถิดหญิงไทยใจต้องสู้
ตื่นเช้าตรู่แข็งขันวันแจ่มใส
จิตใจดีรอยยิ้มพิมพ์หทัย
งานเดินได้ทุกวันแม้ฝันลวง
26 มกราคม 2553 20:36 น.
อนงค์นาง
ยากจะหาชายใดในโลกนี้
ชายที่มีรักแท้มอบแก่ฉัน
เคยลองใจหลายคนไม่ทนกัน
รักแสนสั้นบั่นใจให้ระทม
เพียงลมปากจากจรออดอ้อนฝัน
ใจไยหวั่นไหวไปได้ขื่นขม
มีแก่งแย่งแข่งขันฝันลอยลม
น้ำตาตรมนองหน้าแสนอาดูร
กาลเวลาพาให้ใจร้างรัก
ใครเคยผลักหัวใจให้เป็นศูนย์
ลืมให้หมดจากใจไม่เพิ่มพูน
รักเกื้อกูลคือใครใจรู้ดี
ชายคนนี้ไม่เคยเฉยเมยฉัน
รักนานวันแท้จริงยิ่งสุขศรี
ให้ฉันเป็นหนึ่งในใจคนดี
จวบวันนี้มีรักภักดิ์นิรันดร์
26 มกราคม 2553 11:12 น.
อนงค์นาง
แสงจันทร์สาดพาดเงาเร้ารัดขวัญ
ประคองกันชี้ชวนนวลเดือนฉาย
เหมันต์ผ่านหวานซึ้งตรึงไม่วาย
สองมือก่ายเกาะเกี่ยวเพียงเสี้ยวดาว
เสียงไผ่พลิ้วลิ่วล้อเอ่ยขอรัก
งดงามนักนวลนุ่มกุมใจสาว
ลมหนาวแผ่วพัดผ่านกังวานพราว
อบอุ่นราววิมานสถานพรหม
คืนจันทร์นี้มีเพียงสำเนียงพรอด
ตระกองกอดออดอ้อนเว้าวอนสม
หอมกลิ่นดอกพะยอมดมดอมชม
ปักแซมผมนวลงามหวามนัยน์ตา
เพียงชายเดียวยกย่องน้องเป็นหนึ่ง
รักตราตรึงมากเกินยากเมินหนา
รักคืนเรือนดั่งเดือนเพื่อนดารา
ปรารถนาฟันฝ่านาวาใจ
24 มกราคม 2553 10:14 น.
อนงค์นาง
ตั้งใจกลับเมืองไทยได้พบแม่
สุขใจแท้รอคอยนับถอยหลัง
พาแม่ไปทำบุญอุ่นใจจัง
ไหว้พระฟังเทศน์ให้ใจสุขพลัน
ไหว้พระเก้าวัดที่นี่กรุงเทพฯ
ดอยสุเทพจุดหมายปลายทางฝัน
ดอยสะเมิงชาวเขาเราร่วมกัน
แจกผ้าพันคอให้ได้อุ่นกาย
กลับบ้านแม่ทำบุญหนุนบ้านใหม่
ฝันแม่ได้เป็นจริงทุกสิ่งหมาย
บ้านหลังเก่าชำรุดทรุดไม่วาย
แม่รอได้เมื่อลูกปลูกพร้อมกัน
เงินทองไม่สำคัญปันความรัก
ทำงานหนักเพื่อแม่และลูกฝัน
ชีวิตคนต่างมีที่ผูกพัน
อภัยนั้นใจดีมีสุขจริง
วันที่แม่รอคอยให้ลูกๆมาอยู่พร้อมหน้ากันอีกครั้งทั้งสามคน เมื่อลูกหลานได้ทำหน้าที่ของตนได้ดีที่สุดแล้ว อนงค์นางไม่คิดที่จะรบกวนเพื่อนบ้านกลอนท่านใดเลย ไม่ได้พบกันก็ไม่เป็นไรเลยนะคะ เพราะคนเรานั้นต้องเคยทำบุญร่วมกันมาก่อน ถึงจะได้มีโอกาสมาพบกันได้ ขอเพียงกำลังใจให้อนงค์นางและพี่ชายเดินทางปลอดภัย ได้มีชีวิตรอดเพื่อมากราบแม่และผืนแผ่นดินไทย ก็นับว่าเป็นพระคุณอย่างยิ่งแล้วค่ะ
เรื่องความรักในบทกลอนนั้น มันก็คงเป็นเพียงจินตนาการฝัน เพราะชอบมองใครๆให้น่ารักไว้ก่อน จะอกหัก หรือ ผิดหวัง มันก็มีเกิดและดับ แต่จริงแล้วก็ยังไม่ได้ไปกับใครให้เสียคน ยังมีคนเคียงคู่อยู่เหมือนเดิม หย่ากันเพื่อเหตุผลบางอย่าง ไม่เคยโกหก แล้วเราก็จะแต่งงานกันอีกครั้ง ในเร็วๆนี้ อาจหวั่นไหวไปกับกลอน และก็ยอมรับว่าเป็นคนไม่ดี แต่นับว่าโชคดีที่ทุกคนในบ้านนี้เป็นคนดี ไม่เคยคิดชักชวนให้ทำอะไรที่เสียหาย ความดีของแต่ละคนไม่เท่ากัน แต่สิ่งหนึ่งที่เราทำได้คือให้กำลังใจกัน ไม่ว่าคนนั้นจะดีหรือไม่ดี แต่งกลอนเก่งหรือไม่เก่ง
ความไม่ดีทั้งหลายอนงค์นางขอรับผิดแต่เพียงผู้เดียว ขอให้คนที่ไม่ชอบ หรือเกลียดกัน ปล่อยออกมาให้หมด แล้วอโหสิกรรมให้กัน ขอรับบาปไว้เพียงคนเดียว ขอให้เพื่อนทุกคนได้บุญ ได้พบแต่ความสุข ความเจริญ ความสงบในจิตใจเถิดนะคะ
22 มกราคม 2553 11:53 น.
อนงค์นาง
From: น้ำตาล หวาน (namtal93@hotmail.com)
Sent: Thu 1/21/10 10:25 PM
To: pinkorchid_nk@hotmail.com
สวัสดีค่ะพี่อนงค์นาง
พิมรบกวนขอที่อยู่สำหรับส่งผ้าพันคอด้วยนะค่ะ ยินดีและดีใจที่พี่ได้กลับมาเที่ยวเมืองไทยค่ะ
ถ้ามีโอกาสแวะพิษณุโลก ยินดีต้อนรับนะค่ะ พิมเคยไปเที่ยวสะเมิงค่ะ ทางค่อนข้างคดเคี้ยวมาก สูงมาก
รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
พิม/น้ำตาลหวาน
เป็นอีเมล์ฉบับแรกที่ได้รับจากเพื่อนบ้านกลอน ที่ทำให้อนงค์นางอ่านไปร้องไห้ไป เพราะซึ้งในน้ำใจของน้องสาวที่น่ารักคนหนึ่ง ที่ให้การต้อนรับการกลับบ้านของพี่ด้วยน้ำใจไมตรี ที่มีค่ายิ่งกว่าทรัพย์สินเงินทองใดๆในโลกนี้ แค่เพียงคนเดียวที่เข้าใจและรับรู้ได้ถึงความรู้สึก ว่าผู้หญิงที่ไม่ดีอย่างอนงค์นางอยากทำอะไร มีฝันอะไร ไม่ดูถูกน้ำใจกัน ให้อภัยกัน ไม่มีการแบ่งชั้นวรรณะ อนงค์นางอาจแต่งกลอนไม่เก่ง ไม่เคยได้ขึ้นหน้าแรก เป็นกลอนเชยๆ ไม่มีคุณค่าอะไร ไร้อันดับ อยู่หน้าสุดท้าย แต่ถ้ามีใครเห็นหัวใจแล้ว คนนั้นคือเพื่อนแท้ ที่ไม่ทิ้งกันในยามยาก ขอบคุณน้องพิมด้วยหัวใจ แค่ผ้าพันคอเพียงหนึ่งผืนของน้อง คือน้ำใจที่พี่ปรารถนา ไม่ต้องส่งไปที่ไหน พี่กับครอบครัวจะไปรับถึงบ้านของน้อง น้องว่างวันไหนที่เป็นวันหยุด พี่เปลี่ยนโปรแกรมได้ไม่ให้น้องต้องเสียงาน พี่จะไปเที่ยวพิษณุโลกแน่นอนค่ะ จะหอบความรักและของฝากจากใจไปให้ถึงที่ พี่ๆของพี่ชมว่า นอกจากสวยแล้วยังน้ำใจงดงามแท้ๆ เราจะได้รู้จักเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันไว้ ขอบคุณมากที่ไม่รังเกียจและให้เกียรติพี่สาว
อีกท่านหนึ่งที่ต้องขอขอบคุณคือคุณประทาน ที่เชิญไปร่วมงานบวชลูกชาย ไม่ทราบว่าวันที่เท่าไหร่คะ ถ้าอนงค์นางอยู่เมืองไทยในช่วงนั้น ไกลแค่ไหนก็จะไปให้ได้ค่ะ ขอเพียงไม่รังเกียจผู้หญิงเลวๆคนหนึ่ง รับไว้เป็นเพื่อนสักคน จะจนหรือมีไม่สำคัญ เพราะอนงค์นางก็เป็นเพียงผู้หญิงบ้านนอกจนๆคนหนึ่งที่มีความฝัน พูดอะไรไม่ถูกใจใคร แต่น้ำใจนั้นมีให้เต็มหัวใจค่ะ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอนงค์นาง
หน้าส่วนตัว
1653
