27 กรกฎาคม 2545 09:19 น.
				
												
				
								อัลมิตรา
		
					
				
...เสี้ยวหนึ่งซึ่งพานพบ...จุดจบก็คงต้องจาก... 
...คิดถึงมากเกินใจเก็บกั้น... 
...กังจิต...ขังใจ...ซึ่งแสนไกลกัน... 
...ปิดบังความฝัน...ในวันที่ผ่านเลย... 
...สักครั้งหนึ่ง...ซึ่งอยากพบหน้า... 
...ขอร้องว่าอย่า...ทำแววตามที่เมินเฉย... 
...คงสะท้านร่ำไร...หวั่นไหวเหลือเกินเอ่ย... 
...เพราะไม่อาจจะรู้เลย...ว่าเคยคิดถึงใคร...??? 
...อยากได้ยินอีกครั้ง...อยากได้ฟังอีกสักคำ... 
...และจะจดจำถ้อยความงดงามนั้นนั้นใว้... 
...รอยยิ้ม...กรุ่มกริ่มในใบหน้า...เมื่อยามจรลา...ลับตาไกล... 
...กว่าจะข้ามความคิดถึงไป...ก็ยากทำใจให้ลืมกัน... 
...ขออิสรภาพ...ขอทราบสักนิด... 
...ว่าเสี้ยวแห่งความคิดที่ติดกางกั้น... 
...ว่าอาจห้ามจิต...ที่คิดปลุกตื่นทุกคืนวัน... 
...ว่าความเป็นจริงใช่ความฝัน...อย่างนั้น...จริงจริง... 
...วันเวลา...ดาราจันทร์พรรณพราย... 
...ยังงดงามในใจ...ในสิ่งทุกสิ่ง... 
...เคยหัวเราะ...ยิ้มแย้ม...แกมใบหน้า...คราเป็นจริง... 
...แล้วความคิดถึง...ในคืนวันอันแน่นิ่ง... 
...ก็คือความเป็นจริง...ยากยิ่ง...ลืมเลือน...				
			 
			
				27 กรกฎาคม 2545 08:53 น.
				
												
				
								อัลมิตรา
		
					
				
จอดเรือรักพักสมอรอเข้าฝั่ง 
เหม่อมองยังฝั่งชลหาคนใช่ 
เรือลำน้อยไม่มีมารับใจ 
เปล่าเปลี่ยวในท้องทะเลเหว่กายา 
จำใจว่ายเพื่อพาใจเข้าใกล้ฝั่ง 
ฉลามชังกัดกินเกือบสิ้นท่า 
รอยแผลเป็นเซ่นน้ำคำเอ่ยอำลา 
ใจเหว่ว้าเคว้งคว้างกลางท้องเล				
			 
			
				27 กรกฎาคม 2545 08:43 น.
				
												
				
								อัลมิตรา
		
					
				
เพียงหวัง.......ใจเข้าแทรก 
แฝงแอบ.......กลางใจนั้น 
เพ้อฝัน..........ถึงทุกวัน 
สิ้นหวัง...........ก็ยินดี 
ขอเพียง.........ใจเธอคิด 
เฝ้าฝัน............อย่าหน่ายหนี 
คิดถึง.............สักนาที 
เพียงนี้............ก็สุขใจ				
			 
			
				27 กรกฎาคม 2545 08:21 น.
				
												
				
								อัลมิตรา
		
					
				
.....ราตรีสิผกผัน....................สุริย์มั่นมิพรั่นใส 
คาดหวังสะพรั่งใจ..................ศศิไคร่สิร่ายชม 
หากจิตพินิจหา......................มนะว่าสง่าสม 
ดาวเดือนสิเกลื่อนกลม............สิริข่มสิห่มปีด์ ฯ				
			 
			
				27 กรกฎาคม 2545 08:17 น.
				
												
				
								อัลมิตรา
		
					
				
.....ราตรี.....สิพร่ำพ้อง..........................ตรองความ 
สิผกผัน.....กาลยาม-............................ย่ำคล้อย 
สุริย์มั่น.....วรรณงาม.............................งดยั่ง-  ยงแฮ 
มิพรั่นฉาย.....พรายชม้อย......................มิ่งฟ้านภาพราว ฯ 
.....คาดหวัง.....ดังพี่น้อง......................ครองความ 
สะพรั่งใจ.....ไหวหวาม.........................หว่างไกล้ 
ศศิไคร่.....หมายถาม-..........................พยางค์เอ่ย  นวลแม่ 
สิร่ายชม.....สมได้...............................ดุจใกล้ใจอิง ฯ 
.....หากจิต.....พิศม์หว่างฟ้า....................เหมือนฝัน 
พินิจหา.....พระจันทร์............................หวั่นร้าง 
อุระว่า.....คราผัน.................................กาลผ่าน 
สง่าสม.....ชมอ้าง................................อาจให้ใจเริง ฯ 
.....ดาวเดือน.....มิเคลื่อนย้าย.................ไกลเรา  แม่เอย 
สิเกลื่อนกลม.....โสมเนาว์-......................เนื่องแพร้ว 
สิริข่ม.....ตรมเฉา..................................จิตหม่น-  หายนา 
สิห่มปรีด์.....มิแคล้ว..............................แน่วใกล้ใจประสาน ฯ