8 มีนาคม 2546 23:09 น.
อัลมิตรา
...เพราะหัวใจมันอ่อนล้าหนักหนานัก
คงต้องพักสักคราหาทีผ่อน
แต่อกเอ๋ยครั้นลากลับอาวรณ์
ใจสะท้อนห่วงหาด้วยอาลัย
...เสียงครวญคร่ำย้ำใจให้ยิ่งคิด
ใครลิขิตขีดกั้นฉันสงสัย
เพียงสักนิดจะสุขบ้างเป็นอย่างไร
หรือต้องไร้เสียสิ้นทั้งวิญญาน์
...คำสัญญามั่นไว้ในใจเสมอ
ขอเพียงเธอหลับฝันฉันจะหา
แม้นเมื่อใดคิดถึงจงหลับตา
จะฝากฟ้าผ่านไปให้ถึงเธอ
...ขอให้รับรู้ไว้ในใจฉัน
ยังคงมั่นไมตรีนี้เสมอ
แม้นวันใดห่างหายคล้ายไม่เจอ
แต่มีเธออยู่ในใจไม่เคยลืม
8 มีนาคม 2546 00:47 น.
อัลมิตรา
The world is tough enough,
it is time to rest.
Closed your eyes for the day,
do not forget to give away your love.
In the moonlight,
there is my eyes upon you.
In the cold dark night,
there is my soul to be with you.
sleeping beauty,
so sweet in my heart.
you always be with me,
even when we are apart.
+.*~*+::~..*~* ..love will keep us alive..*~* ..~::+*~*+.
6 มีนาคม 2546 23:25 น.
อัลมิตรา
นั่งพิงไหล่ชมดาวที่พราวฟ้า
ไร้เมฆาบดบังให้หมางหมอง
ลมเอื่อยเฉื่อยพัดอ้อยสร้อยตามทำนอง
จิ้งหรีดร้องเรไรร่ำพร่ำดนตรี
แม้คืนนี้จะไร้แสงแห่งจันทร์เจ้า
แต่ไม่เหงาเพราะมีดาวมาแทนที่
ถึงแสงน้อยกระพริบพราวเย้าฤดี
ก็ยังดีกว่าแสงดับเหมือนลับใจ ..
4 มีนาคม 2546 12:23 น.
อัลมิตรา
แค่ความคิดผิดแผกมองแตกต่าง
ไยมัวหมางหม่นหมองควรตรองเห็น
อย่าแต่งเติมเสริมส่งหลงประเด็น
ทำเหมือนเป็นยึดติดลามผิดใจ
เพราะบางคนอหังการ์เก่งกล้ากล่าว
เพราะบางคราวเกินข่มอารมณ์ไหว
เพราะอักษรล้นหลากดุจฝากไฟ
เพราะเหตุใดคล้ายประหนี่งไม่ซึ้งตน
หากคารมขมขื่นไม่ชื่นตอบ
ผิดหรือชอบอย่างไรยังสับสน
เหตุลุกลามตามปัญหาที่มึดมน
ยากหลุดพ้นเวียนว่ายให้คลายจินต์
สนามประลองสองฟากหากตรึกแก้
คงไม่แย่ย่ำหยามจนทรามสิ้น
เพียงหนักนิดเบาหน่อยค่อยยลยิน
ดีกว่าดิ้นเดือดพล่านสาดกานท์กัน
มองสถานขานสนามแห่งความคิด
วิปริตแปรอารมณ์มาข่มกั้น
ไร้สติพินิจเหตุอาเพทครัน
ฤๅจะสรรค์สร้างสังคมให้สมจินต์
2 มีนาคม 2546 21:41 น.
อัลมิตรา
....กลับบ้าน.....
..............................................
..............................................
..............................................
..............................................
เป็นการซึ้งสำหรับคนกลับบ้าน
เท่ากับการต้องซ่อนความอ่อนไหว
ตัวกลับบ้านซึ่งนานมากเราจากไป
แต่หัวใจอยู่ที่เขาลืมเอามา
...ตอนนี้บางเพื่อนๆบางคนหลังจากสอบปลายภาคเสร็จสิ้นแล้ว
...ก็อาจจะต้องเดินทางกลับไปยังภูมิลำเนาเดิม
...บางคนอาจจะมีคนรอคอยอยู่ที่บ้าน
...บางคนอาจจะต้องลาจากหัวใจซึ่งอยู่ที่นี่
อัลมิตราชวนต่อกลอนค่ะ โดยกำหนดบทที่จบเอาไว้ในข้างต้น
ส่วนบทที่จะเริ่ม จะกี่บทก็ได้ค่ะ
หน้าส่วนตัว
833
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
