21 เมษายน 2547 09:15 น.
อัลมิตรา
..๏ ทุกชีวิตมีสิทธิ์จะคิดฝัน
อาจรำพันพร่ำเพ้อเผลอหวั่นไหว
หรือปรุงแต่งแสร้งรักภักดีใคร
ละเมอใฝ่หลงรูปจูบเพียงเงา
พิศอักษรปรากฏบทความสวย
ต่างงงงวยต้องมนตร์ดุจคนเขลา
เพียงภาพวาดมายามาลวงเอา
พากันเข้าข้องเกี่ยวมิเฉลียวตน
หลงรูปลักษณ์ประจักษ์แค่ตาเห็น
ว่างามเด่นเลอเลิศเพริศทุกหน
จึงมอบรักยิ่งใหญ่ในบัดดล
มิสืบค้นภาพแท้ - แค่มายา
ด้วยสาเหตุเป็นไปนัยยะนี้
ทุกข์ทวีรุมเร้าเฝ้าครวญหา
หลงเพียงรูปกอดเพียงเงาเศร้าอุรา
เกินไขว่คว้า ณ โลกจริงที่อิงความ ๚ะ๛
19 เมษายน 2547 15:05 น.
อัลมิตรา
..๏ มวลดอกไม้ !.. ที่พากันเหี่ยวเฉา
เหตุใดเล่ามิงามตามศักดิ์ศรี
เกิดอาเพทหรือไรใครราวี
จึงหลบลี้หรุบกลีบไม่รีบบาน
เคยผลิดอกยั่วยวนชวนหลงใหล
แซมทั่วไพรยามยลชนสนาน
กลิ่นจรุงฟุ้งกระจายในวันวาน
ละมุนซ่านติดตรึงซาบซึ้งจินต์
แดงส้มเหลืองฟ้าเขียวเหลียวมองหา
โอ้ผกา !.. มิประสบภพ ณ ถิ่น
แมลงภู่ผึ้งร่ำไห้ไม่โบยบิน
จนยับสิ้นทิ้งร่างบนทางไพร
โอ้ดอกไม้ !.. ที่พากันเหี่ยวเฉา
ข้าฯแสนเศร้าเหลือเกินกล่าวเกริ่นได้
ยังมิทันชื่นชมจนสมใจ
เจ้าก็โรยราไป...มิให้เชย ๚ะ๛
16 เมษายน 2547 16:19 น.
อัลมิตรา
..๏ ความแปลกใหม่ที่ใจไม่เคยคิด
ถูกหรือผิดอย่างไรใคร่วอนถาม
ดุจหลงฟ้าแผกป่าหานิยาม
ยากก้าวข้ามต่อไป..ให้หวาดกลัว
เพราะหนทางที่ผ่านพบพานทุกข์
มาเร้ารุกล้อมกายหลากหลายทั่ว
จะเหลียวหาผู้ใดคลายมืดมัว
กลบความสลัวภายในให้บรรเทา
ฤๅข้าฯต้องถอยหลังอย่างคราวก่อน
ทบทวนย้อนความจริงอิงตามเขา
กลบเกลื่อนความคิดเห็นเช่นเคยเนา
เพื่อมิเศร้าเหมือนตน คนแปลกปลอม
มิกล้าก้าวต่อไปในอีกครั้ง
ไร้พลังกล้าแกร่งแรงหล่อหลอม
คงเปรียบใจข้าฯสิ้นชีวินตรอม
จำต้องยอมปราชัยไม่คิดเดิน ๚ะ๛
9 เมษายน 2547 16:54 น.
อัลมิตรา
..๏ ครั้นคำนึงถึงใครให้ครวญคร่ำ
ความทรงจำจับจิตยากคิดขืน
จึงกำสรวลโศกศัลย์ทุกวันคืน
กลายเป็นอื่นเสียแล้วพ่อแก้วใจ
ก่อนเคยเคียงอิงแอบแนบอกพี่
สิ้นปราณีหมองหม่นคนเคยใกล้
มาพลัดพรากจากกันแสนหวั่นใจ
สิ้นเยื่อไยสัมพันธ์พลันระทม
หมายยื้อยุดฉุดรั้งช่างยากแท้
ผ่านคืนวันผันแปรแม้ขื่นขม
ยังห่วงหาอาลัยให้นอนตรม
หลากคารมคำซึ้งประหนึ่งลวง
อยากหลงลืมเรื่องราวคราวเก่าก่อน
สิ้นอาวรณ์เยื่อใยคลายความห่วง
แม้มีบ้างนึกถึงซึ่งคำลวง
ขอทั้งปวงเป็นเพียงเยี่ยงสายลม ๚ะ๛
7 เมษายน 2547 16:56 น.
อัลมิตรา
..๏ สุดแขนคิดไขว่คว้า.................ศศิธร
พรรณผ่องมองอาวรณ์...................ก่อนร้าง
จำจากพรากบังอร.........................เรียมพี่
เพียงพจน์บทโคลงอ้าง..................ห่างเจ้าคราวคืน ๚
..๏ มาตรแม้นลาลับแล้ว................แสงสูญ
พินิจจิตอาดูร...............................ดั่งช้ำ
คำนึงถึงมาธูร*.............................ใจสลด
คราวก่อนตอนพรอดย้ำ.................เนื่องน้องครองขวัญ ๚
..๏ ปวดปร่าครารักร้าว..................ทุรนทุราย
ทุกข์เทวษเกินคิดคลาย.................ข่มข้าม
ห้วงจินต์ประหนึ่งวาย...................วิญญ์ดับ
ใครจักอาจหาญห้าม.....................หักไห้โศกหาย ๚
..๏ เกินกานท์ลิขิตถ้อย..................เพรียกพยางค์
จิตลุ่มหลงคงนาง..........................นิ่มน้อง
ฤๅกรรมย่ำใจพลาง.......................พรากพี่ ไกลฤา
จึงโศกสลดร้อง.............................รุ่มร้อนฟูมฟาย ๚ะ๛
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
2724
