8 กรกฎาคม 2547 23:25 น.
อัลมิตรา
..๏ หอมดอกสายหยุดย้ำ...............ความหอม
หอมบ่หน่ายหมายดอม................เด็ดได้
หมายใจใคร่ทะนุถนอม...............เชยชื่น- ชมแฮ
สายบ่หน่ายลูบไล้........................กลีบซ้อนแซมสวย ฯ
..๏ ดอกงามยามพรุ่งพร้อม............ผลิบาน
หอมกรุ่นกลิ่นเนิ่นนาน................ตราบเช้า
มวลหมู่ภู่ผึ้งปาน..........................หมายล่วง- เกินเฮย
คงต่างมุ่งใฝ่เฝ้า............................เพื่อได้เชยชม ฯ
..๏ สายเอยสายหยุดสิ้น...............หอมยาม- สายนา
กลิ่นจืดจางอย่างนาม...................ชื่อเจ้า
คงเป็นเช่นนิยาม........................ธรรมชาติ
หอมมิอาจคงเค้า..........................กลิ่นคลุ้งยามสาย ฯ
..๏ เปรียบความหอมแห่งเนื้อ.......นวลสงวน
สายบ่ายยิ่งเชิญชวน....................ชิดเชื้อ
แม้เหินห่างยังหวน......................คะนึงกลิ่น- กายแม่
หอมบ่จางกลิ่นเนื้อ......................แห่งน้องอรอนงค์ ฯ
..๏ เช้าสายบ่ายค่ำแล้ว..................ราตรี
หอมกรุ่นยิ่งยินดี..........................มากแล้
ดั่งความรักไมตรี...........................แม่ยุ- วดีเฮย
คงมิตรภาพมั่นแท้.........................บ่สิ้นสิเนหา ๚ะ๛
5 กรกฎาคม 2547 08:45 น.
อัลมิตรา
เรื่องมีอยู่ว่า ..
ชายผู้หนึ่ง หลงรักสาวที่เขาไม่มีสิทธิ์จะรัก
แต่ละวันที่ผ่านไป เขาพยายามแล้วที่จะหักห้ามความคิดในรักนี้
แต่ก็ไม่เคยสักครั้งที่จะเป็นผลสำเร็จ
จนกระทั่งวันหนึ่ง ..
ชายผู้นี้เดินไปเจอแผ่นไม้ ซึ่งเข้าใจว่าเคยเป็นฝากระดานบ้านมาก่อน
เห็นกระดาษแปะติดกับแผ่นไม้นั้น จึงหยิบขึ้นมาดู
เจอข้อความเขียนไว้เป็นกระดาษแปะที่แผ่นไม้นั่น
มีข้อความเขียนไว้ว่า จงอยู่กับความเป็นจริง
เพียงประโยคเดียวเท่านั้น ที่ทำให้ ชายผู้นั้นสะอื้นในอก ..
..๏ ยามที่ใจอ่อนแอเพราะแพ้พ่าย
ก้าวพลาดจากจุดหมายปลายทางฝัน
ดำเนินชีพเลื่อนไหลในแต่ละวัน
คงซากนั้นแต่ไร้สิ้นวิญญาณครอง
เหตุจากรักเกินหักแน่นหนักอก
จึงปลงตกเหตุผลด้วยกลสมอง
ขออยู่อย่างนัยจริงพึ่งพิงตรอง
แม้จะต้องทรมาข้าฯเข้าใจ
ด้วยความต่างจึงแตกแยกทางอยู่
ทั้งที่รู้ว่าปวดร้าวเศร้าเพียงไหน
แต่ยังคงเลือกทางอย่างเป็นไป
ทุกข์สาหัสเท่าใดใจยอมทน
เพราะหัวใจอ่อนแอจึงแพ้พ่าย
มองจุดหมายไกลห่างทางขัดสน
เศษชีวิตที่คงค่าความเป็นคน
จะต้องทนอีกเท่าใดในความจริง ๚ะ๛
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1260
